mad nomad: Αφού υπήρξαν αιτήματα να εξιστορήσει η Αγγελική τις περιπέτειές μας, έγραψε εκείνη το παρακάτω άρθρο. Απολαύστε το!

Την Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2023, τέσσερα χρόνια αφότου αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε μαζί στην αμερικανική ήπειρο, προσγειωθήκαμε στο Buenos Aires! Περάσαμε μια βδομάδα στην πρωτεύουσα της Αργεντινής για να εγκλιματιστούμε, προτού μεταβούμε στη γειτονική Ουρουγουάη προκειμένου να παραλάβουμε τα οχήματά μας. Η μητρόπολη αυτή είναι τεράστια, με έντονες ευρωπαϊκές επιρροές. Προλάβαμε, όμως, να δούμε και να βιώσουμε αρκετά πράγματα. Μας φιλοξένησε μια οικογένεια από τη Βενεζουέλα, οι οποίοι ζουν καιρό στη χώρα και ο οικοδεσπότης μας, ο Juan, μας κυκλοφόρησε αρκετά. Επισκεφτήκαμε μουσεία, πάρκα, εκκλησίες, νεκροταφεία και πλατείες. Τα κυβερνητικά κτίρια είναι τεράστια και συχνά γίνονται διαδηλώσεις απ’ έξω, αφού η χώρα μαστίζεται από πλήθος οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων, κάτι που δεν αργήσαμε να διαπιστώσουμε.

Ο Οβελίσκος, ύψους 67 μ., στη Λεωφόρο Ενάτης Ιουλίου, υψώθηκε το 1936, για τον εορτασμό των τετρακοσίων χρόνων από την ίδρυση της πρώτης ισπανικής αποικίας στον Río de la Plata.

Ορόσημα του Buenos Aires αποτελούν ο Οβελίσκος, καθώς και η Λεωφόρος Ενάτης Ιουλίου (Avenida 9 de Julio), με τις 16 λωρίδες σε κάποια σημεία, η οποία λέγεται ότι είναι η πλατύτερη του κόσμου! Γνωρίσαμε την κουζίνα της πόλης, με κορωνίδες την πίτσα και τη μιλανέζα (που μοιάζει με σνίτσελ). Βολτάραμε σε υπαίθριες αγορές και γνωρίσαμε αρκετούς ντόπιους, φίλους φίλων, με τον καθένα να συνεισφέρει στην αργεντίνικη εμπειρία μας. Τέλος, παρακολουθήσαμε και διάφορα πολιτιστικά δρώμενα, όπως τανγκό βέβαια, αλλά και ζωντανή μουσική. Γεμάτοι, αναχωρήσαμε για την Ουρουγουάη, απ’ όπου παραλάβαμε τα οχήματά μας κι ένα μήνα μετά επιστρέψαμε οδικώς στην Αργεντινή, προκειμένου να εξερευνήσουμε και την υπόλοιπη χώρα!

Το τανγκό γεννήθηκε γύρω από τις εκβολές του Río de la Plata, στην Αργεντινή και την Ουρουγουάη, τον 19^ο αιώνα, αλλά τότε ήταν ένας χορός της κατώτερης τάξης και του υποκόσμου της νύχτας.

Ξαναμπήκαμε στην Αργεντινή με τα οχήματά μας μέσω της πόλης Concordia και εν μέσω εκλογών. Το πλάνο ήταν να κινηθούμε δυτικά μέχρι να φτάσουμε στις Άνδεις, κοντά στα σύνορα με τη Χιλή και μετά νότια, μέχρι τη Γη του Πυρός! Η Αργεντινή μας υποδέχτηκε με καταρρακτώδεις βροχές, οι οποίες και προκάλεσαν τη πρώτη μας περιπέτεια στις pampas, τις αχανείς πεδιάδες των περιοχών αυτών. Εκεί κόλλησε το βανάκι στη λάσπη και χρειάστηκε να επιστρατεύσουμε μέχρι και τον εργάτη προκειμένου να το ξεκολλήσουμε. Περάσαμε την υπόλοιπη μέρα καθαρίζοντας λάσπες από το βανάκι και τη μοτοσυκλέτα στην όχθη της Λίμνης Mar Chiquita, στην κωμόπολη Miramar, υπό το σαστισμένο βλέμμα των φλαμίνγκο!

Το πρώτο κόλλημα για το βανάκι ήταν στις λάσπες των pampas… Μας έσωσε ο εργάτης!

Με καθαρά, πλέον, οχήματα, κατευθυνθήκαμε προς την Córdoba, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αργεντινής. Θέλαμε κυρίως να κάνουμε συνάλλαγμα, να αγοράσουμε προμήθειες, αλλά και να δούμε την όμορφη αποικιοκρατική αρχιτεκτονική της πόλης. Σειρά είχε η Alta Gracia, όπου πέρασε τα παιδικά κι εφηβικά του χρόνια ο Che Guevara. Το σπίτι της οικογένειας Guevara είναι πλέον μουσείο, με πολλές πληροφορίες για τη ζωή του και τη δράση του. Στη συνέχεια, ακολουθώντας τη συμβουλή ενός Αργεντίνου που γνωρίσαμε, επισκεφτήκαμε το χωριό La Cumbrecita, το οποίο είναι χωμένο μέσα στην οροσειρά Central Sierra. Το χωριό αυτό ιδρύθηκε από Ελβετούς αποίκους και θυμίζει περισσότερο Άλπεις παρά Αργεντινή. Ήταν μια αρκετά σουρεαλιστική εμπειρία και περάσαμε 2-3 μέρες εκεί κάνοντας πεζοπορίες και εξερευνώντας την περιοχή.

Το χωριό La Cumbrecita ιδρύθηκε από Ελβετούς αποίκους, όπως μαρτυρά η αρχιτεκτονική του.

Παραμένοντας στη Central Sierra, σε λίγες ώρες βρεθήκαμε στην κοινότητα Umepay, όπου μένει μια φίλη της φίλης μας της Δάφνης. Η εν λόγω εναλλακτική κοινότητα δημιουργήθηκε πριν έντεκα χρόνια με έντονη οικολογική συνείδηση και ακολουθεί συγκεκριμένες προδιαγραφές για τη λειτουργία της και για τα σπίτια, τα οποία είναι χτισμένα με cob. Γύρω στα 150 άτομα ζουν εκεί σήμερα, με απόλυτο σεβασμό προς το περιβάλλον και όμορφες δραστηριότητες. Προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ και αν έπρεπε να ζήσω κάπου στην Αργεντινή, αυτό το μέρος θα επέλεγα μάλλον.

Η πρώτη πτήση του Ηλία με το παραπέντε του στην Αργεντινή ήταν στο Cuchi Corral, όπου είχε διεξαχθεί το παγκόσμιο πρωτάθλημα αλεξιπτώτου πλαγιάς το 1994!

Λίγες μέρες αφότου αποχαιρετήσαμε το Umepay, ο Ηλίας έκανε την πρώτη του πτήση με το αλεξίπτωτο πλαγιάς του στην Αργεντινή, στο Cuchi Corral, λίγο πριν τη La Rioja. Το τοπίο είχε ήδη αρχίσει ν’ αλλάζει σημαντικά, όπως και η θερμοκρασία. Η La Rioja είναι γεμάτη κάκτους και κόκκινη άμμο, ενώ πρώτη φορά στο ταξίδι σκάσαμε από τη ζέστη! Μείναμε λίγες μέρες στη Λίμνη De Los Sauces, όπου ο Ηλίας ξαναπέταξε, ενώ φάγαμε και την πρώτη μας parilla! Η parilla είναι το αργεντίνικο μπάρμπεκιου, το οποίο, όπως διαπιστώσαμε, έχει πολύ σημαντική θέση στη ζωή και την κουλτούρα των Αργεντίνων.

Δύσκολη και για τη μοτοσυκλέτα, αλλά και για τον Ηλία η διαδρομή μέχρι το εγκαταλειμμένο χρυσωρυχείο Mina la Mejicana, στα 4.600 μέτρα υψόμετρο… Θα του μείνει, όμως, αξέχαστη!

Στη συνέχεια, ο Ηλίας έκανε μια δύσκολη και πολύωρη off-road διαδρομή με τη μοτοσυκλέτα, προς το εγκαταλειμμένο χρυσωρυχείο Mina la Mejicana. Ήταν αρκετά δύσβατη, οπότε εγώ δεν μπορούσα να πάω. Όλη μέρα ο Ηλίας διέσχιζε ρυάκια και οδηγούσε μέσα σε αυτά. Γύρισε αργά το απόγευμα εξουθενωμένος και λασπωμένος, αλλά ενθουσιασμένος με τα πανέμορφα τοπία που είδε. Μείνετε συντονισμένοι, γιατί η parilla επιστρέφει!

Αυτό είναι το ντοκιμαντέρ μας σχετικά με τις περιπέτειές μας στην Αργεντινή:

Αυτό είναι το βίντεο σχετικά με την επική διαδρομή που έκανα μέχρι τη Mina La Mejicana: