Πρώτα απ’ όλα, να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν ταξιδεύω για να κάνω κάποιο φιλανθρωπικό έργο. Ταξιδεύω επειδή θέλω να συναντήσω ανθρώπους διαφορετικούς, να γνωρίσω τον πολιτισμό τους, να βιώσω τον τρόπο ζωής τους, να κατανοήσω τα ήθη τους και τον τρόπο σκέψης τους. Ταξιδεύω γιατί αυτό με κάνει ευτυχισμένο! Παράλληλα, όμως, προσπαθώ να βοηθήσω κι εγώ, όσο περνά από το χέρι μου, στη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου.

Ανταλλαγή πολιτισμών

   Ένας ταξιδιώτης είτε το θέλει είτε όχι, επηρεάζει αρκετά τις κοινωνίες τις οποίες επισκέπτεται. Η σπουδαιότερη δοσοληψία που συντελείται είναι η ανταλλαγή πολιτισμών. Μπορεί να ακούγεται πολύ θεωρητικό, αλλά το θέμα είναι απολύτως πραγματικό και συμβαίνει σε κάθε δευτερόλεπτο που περνά. Σκεφτείτε την άποψη που μας δημιουργείται για ένα λαό, όταν πολλοί από αυτούς έρχονται στη χώρα μας, μεθούν μέχρι αηδίας, κυκλοφορούν στο δρόμο γυμνοί, δέρνονται κ.λ.π. Αυτό είναι ένα συνηθισμένο παράδειγμα ανεύθυνου τουρίστα.

   Εγώ, αντιθέτως, προσπαθώ να είμαι ένας υπεύθυνος ταξιδευτής. Θεωρώ πως το σημαντικότερο είναι να σέβεται κανείς τον πολιτισμό, τη θρησκεία, τα ήθη και τον τρόπο ζωής του καθενός. Γι’ αυτό το λόγο αφιερώνω μήνες για να μελετήσω όλα αυτά τα χαρακτηριστικά κάθε κοινωνίας που πρόκειται να επισκεφτώ έτσι, ώστε να ξέρω πως να συμπεριφερθώ εκεί.

   Κατ’ αυτόν τον τρόπο, δε δημιουργείται στους ντόπιους πληθυσμούς μια άσχημη εικόνα για τους Δυτικούς. Προσπαθώ να μικρύνω το χάσμα μεταξύ των τόσο διαφορετικών ανθρώπων του κόσμου στον οποίο ζούμε, να χτίσω μια κατανόηση ανάμεσά μας. Να κατανοήσει ο Δυτικός πως δεν είναι τραγικό να φορούν μαντίλα οι γυναίκες που το θέλουν. Να κατανοήσει πως ο Πακιστανός ή ο Αφρικανός που έρχεται στη Δύση, δεν έρχεται για να πάρει τη δουλειά κάποιου και να του μικρύνει την περιουσία που φαίνεται αμύθητη στα μάτια του μετανάστη. Ο μετανάστης έρχεται για να βρει κάτι να φάει.

   Αντίστοιχα, προσπαθώ να εξηγήσω στους ανθρώπους των κοινωνιών που επισκέπτομαι το δυτικό τρόπο ζωής, την ελευθερία που έχουμε σε μεγαλύτερη κλίμακα και τη θεωρώ σημαντικότατη, όπως και τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τα οποία αρκετοί νοιαζόμαστε και αγωνιζόμαστε.

Αντιπολεμική εκστρατεία

   Αυτή η κατανόηση μεταξύ μας δεν είναι κάτι που πρέπει να το περάσουμε βιαστικά. Αν υπήρχε, θα λυνόταν το σημαντικότερο πρόβλημα του κόσμου μας, το οποίο θεωρώ πως είναι οι πόλεμοι. Δεν είναι λίγοι αυτοί που αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν ασθένειες ή φυσικές καταστροφές. Το έργο τους είναι σπουδαίο και πολλές φορές τα καταφέρνουν αξιέπαινα! Δε μπορούμε, όμως, να εξαφανίσουμε αυτά τα προβλήματα, γιατί κατά ένα μεγάλο μέρος τα δημιουργεί η φύση.

   Τους πολέμους, όμως, τους κάνει αποκλειστικά ο άνθρωπος. Δε βρίσκω κανένα λόγο να πολεμήσω, για παράδειγμα, τους Τούρκους, αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που γνώρισα και μ’ έβαλαν στα σπίτια τους και με φιλοξένησαν χωρίς να ξέρουν ποιος είμαι. Δε βρίσκω λόγο να πολεμήσω κανένα λαό υπηρετώντας τεράστια συμφέροντα με σκοπό να αποκτήσουν περισσότερα μηδενικά τα νούμερα στους τραπεζικούς λογαριασμούς των πάμπλουτων εγκληματιών που εξουσιάζουν τον κόσμο μας.

   Εάν αυτή η ιδέα διαδοθεί, τότε ποιος θα πολεμήσει για χάρη αυτών των εγκληματικών ηγετών; Ξέρω, είναι ουτοπικό να πιστεύω πως κανείς δε θα βρεθεί να πολεμήσει. Το χρήμα αγοράζει σχεδόν τα πάντα. Στις περισσότερες χώρες ο στρατός κι η αστυνομία στελεχώνονται από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, που ξεπουλούν τα ιδανικά τους για ένα σίγουρο μισθό.

   Εάν θεωρείτε πως οι πόλεμοι είναι ένα μικρό πρόβλημα στην εποχή μας, δείτε τη λίστα με τους πολέμους που συμβαίνουν στον κόσμο μας αυτή τη στιγμή: http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_ongoing_conflicts

   Ξεκαθαρίζω, λοιπόν, για τους μηδενιστές, πως φυσικά δε θεωρώ ότι μπορώ να σταματήσω τους πολέμους. Προσπαθώ, όμως, να βάλω κι εγώ ένα λιθαράκι, να πω στους Αρμένιους πως οι Τούρκοι δεν κάνουν πια ανθρωποθυσίες (ναι, αυτό άκουσα από κάποιους Αρμένιους!!!), να πω στους Τούρκους πως οι Αρμένιοι είναι υπέροχοι άνθρωποι, σε αντίθεση με ό,τι τους μαθαίνουν. Προσπαθώ να φέρω κοντά τους ανθρώπους. Αυτό θεωρώ πως είναι το σημαντικότερο.

Οικονομική βοήθεια

   Χρήματα πολλά δεν είχα ποτέ ούτε και θέλω να αποκτήσω ποτέ. Προσπαθώ, όμως, αυτά τα λίγα που περνούν από τα χέρια μου, να τα μοιράζω ορθολογικά. Σκεφτείτε πως τα 2 χρόνια και τους 2,5 μήνες που ταξίδευα στην Ασία πέρασαν από τα χέρια μου 9.514 ευρώ. Όλα αυτά τα ξόδεψα στην Ασία, όπως μπορείτε να δείτε και στα Οικονομικά. Μάλιστα, αυτά τα χρήματα πήγαν ως επί το πλείστον σε φτωχούς Ασιάτες κι όχι στα παχουλά πορτοφόλια πολυεθνικών εταιρειών.

   Δεν κοιμήθηκα ούτε μια φορά σε πανάκριβο ξενοδοχείο που διαχειρίζονται πλούσιοι επιχειρηματίες. Πάντα χρησιμοποιούσα τους πιο φθηνούς ξενώνες, που αρκετές φορές αποτελούσε το σπίτι μιας οικογένειας που δεχόταν ταξιδιώτες (αυτά είναι τα λεγόμενα Guest houses). Αντίστοιχα, δεν έτρωγα στα πανάκριβα τουριστικά εστιατόρια. Προτιμώ να τρώω στα φθηνά μαγειρεία όπου συχνάζουν κι οι ντόπιοι. Έτσι, λοιπόν, προσπαθώ αυτά τα λίγα χρήματα που περνούν από τα χέρια μου να τα δίνω σε ανθρώπους που πραγματικά τα έχουν ανάγκη.

Εθελοντισμός στην Αρμενία

Διδάσκοντας φωτογραφία στους μαθητές μου από το χωριό Lejan.

   Με αφορμή την Ανδριάνα, την Αμερικανίδα εθελόντρια που γνώρισα στο χωριό Lejan, πάνω στο Μικρό Καύκασο της Αρμενίας, ξεχειμώνιασα εκεί για 8 μήνες. Έτσι, λοιπόν, έγινα κι εγώ εθελοντής. Βοηθούσα σε οτιδήποτε προέκυπτε, από το βάψιμο ενός γραφείου οικολογικής εκπαίδευσης μέχρι τα προγράμματα, στα οποία εργάζονταν η Ανδριάνα. Η κύριά μου εργασία, όμως, ήταν η διδασκαλία ηλεκτρονικών υπολογιστών. Σκεφτήκαμε πως αυτό ήταν ό,τι πιο χρήσιμο μπορούσα να προσφέρω στα παιδιά του χωριού, αφού δεν είχαν άλλη ευκαιρία να μάθουν πώς να χειρίζονται αυτά τα απαραίτητα εργαλεία. Πράγματι, μέσα από τα προγράμματα που διοργάνωνε η Ανδριάνα, από τα μαθήματα Αγγλικών, την ανάπτυξη μιας βασικής οικολογικής συνείδησης και τα μαθήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών, καταφέραμε να αλλάξουμε τη ζωή κάποιων χωρικών προς το καλύτερο και να βοηθήσουμε, ειδικά τη νέα γενιά, να αποκτήσει περισσότερες ευκαιρίες.