Σύμφωνα με τον παράλογο νόμο που ισχύει, οι ταξιδιώτες πρέπει να δηλώνονται κάθε βραδιά σε κάποιο ξενοδοχείο. Από εκεί παίρνουν το κατάλληλο χαρτάκι, το οποίο συνήθως ελέγχεται στα σύνορα. Η φιλοξενία, λοιπόν, είναι παράνομη στο Ουζμπεκιστάν! Ταξίδευα ένα μήνα στη χώρα και ούτε καν που σκεφτόμουν να περάσω όλες αυτές τις νύχτες κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους χωρίς να απολαύσω την κατασκήνωση. Το μισό από τον ένα μήνα δεν είχα δηλωθεί πουθενά. Διάλεξα να βγω από τη χώρα από τα λιγότερο χρησιμοποιούμενα σύνορα, όπου δεν έβλεπαν συχνά ξένους και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ευτυχώς, κανείς δε με ρώτησε γι’ αυτά τα χαρτάκια. Έχω ακούσει και άλλους που τη γλίτωσαν, αλλά άκουσα και κάποιους που τους ζήτησαν έγγραφο από την πρεσβεία τους, το οποίο διαβεβαίωνε πως η οικογένεια είχε αυτοκινούμενο και κοιμόταν εκεί και όχι σε σπίτια των ντόπιων.

Στο Ουζμπεκιστάν διένυσα 3.541 χλμ. σε 29 μέρες.

Η διαδρομή μου στο Ουζμπεκιστάν και τα κυριότερα μέρη που επισκέφτηκα.