Επιλογή μοτοσυκλέτας

   Γι’ άλλη μια φορά έψαξα εκτενώς για να βρω την ιδανική μοτοσυκλέτα για την αποστολή μας στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Βάσει της εμπειρίας μου από την προηγούμενη περιπέτειά μου, είχα θέσει τέσσερις βασικές προϋποθέσεις που θα έπρεπε να πληροί η επόμενη μοτοσυκλέτα μου, τις οποίες παραθέτω με σειρά σπουδαιότητας:

1. Να έχει μίζα και μανιβέλα για την εκκίνηση του κινητήρα

   Όσοι παρακολουθούσατε το προηγούμενο ταξίδι μου, θα θυμάστε ακόμη πόσες φορές είχα μετανιώσει που η μοτοσυκλέτα μου δεν είχε μανιβέλα. Δεκάδες φορές χρειάστηκε να τη σπρώξω για να τη βάλω μπρος, όταν η μικρή της μπαταρία άδειαζε για οποιονδήποτε λόγο. Η μανιβέλα, λοιπόν, είναι απαραίτητη.
Η μίζα είναι κι αυτή πολύ χρήσιμη, γιατί διευκολύνει πάρα πολύ την εκκίνηση του κινητήρα. Εκτός αυτού, σε κάποιες δύσκολες καταστάσεις (π.χ. με τη μοτοσυκλέτα σε πλαγιά ή με χτυπημένο πόδι) είναι δύσκολο να πατήσει κανείς τη μανιβέλα. Επειδή η μοτοσυκλέτα σε μια τέτοια αποστολή δεν είναι μόνο το όχημά μου, αλλά και το σπίτι μου, χρειάζομαι το ηλεκτρικό κύκλωμά της, αφού εκεί θα φορτίζω τη φωτογραφική μηχανή, το κινητό, το GPS, την ενδοεπικοινωνία, τον Η/Υ κ.λ.π.

2. Να έχει καρμπιρατέρ

   Με την απίστευτα χαμηλή ποιότητα της βενζίνης σ’ αυτές τις χώρες, δεν υπάρχει περίπτωση να μη βουλώσει το σύστημα τροφοδοσίας καυσίμου. Το καρμπιρατέρ το άνοιγα οπουδήποτε και το καθάριζα εύκολα. Ένα σύστημα ψεκασμού, όμως, δε θα μπορούσα να το καθαρίσω εκεί ούτε θα μπορούσα να επισκευάσω τα ηλεκτρονικά του. Σκεφτείτε πως αυτά τα συστήματα χαλάν ακόμη και στην Ελλάδα. Φανταστείτε τι θα πάθαιναν στις συνθήκες στις οποίες εκθέτουμε τις μοτοσυκλέτες μας σ’ ένα τέτοιο ταξίδι.

3. Να είναι αερόψυκτη

   Ένας υδρόψυκτος κινητήρας έχει πολύ περισσότερα εξαρτήματα που μπορεί να χαλάσουν: ψυγείο, κολάρα, θερμοστάτη, αντλία νερού κ.α. Ειδικά στην εκτός δρόμου οδήγηση δεν είναι δύσκολο να σπάσει το ψυγείο σε κάποια πτώση.

4. Να λειτουργεί με χαμηλή συμπίεση

   Πάλι λόγω της χείριστης ποιότητας της βενζίνης που διατίθεται σ’ αυτές τις χώρες, είναι σημαντικό ο κινητήρας να λειτουργεί με χαμηλή συμπίεση, ώστε να αντέξει δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα σ’ αυτές τις συνθήκες. Θυμίζω πως στα βουνά του Τατζικιστάν η μόνη βενζίνη που έβρισκα ήταν 73 οκτανίων, ενώ στα υπόλοιπα μέρη δεν ήταν και πολύ καλύτερα!

   Φυσικά, αυτό που ζητώ από τη μοτοσυκλέτα που χρησιμοποιώ για ένα τέτοιο εγχείρημα είναι η αξιοπιστία και όχι οι επιδόσεις. Δεν τρέχω σε αγώνες. Κάνω ένα τεράστιο ταξίδι κατά το οποίο δοκιμάζεται η αντοχή της μοτοσυκλέτας. Εστιάζοντας πάντα στην εκτός δρόμου οδήγηση, χρειάζομαι ένα ελαφρύ enduro.

   Δοκίμασα, λοιπόν, διάφορες μοτοσυκλέτες: Honda Dominator 250, Yamaha Serow 225, Beta Alp 4.0, Honda XR 400, μέχρι και το καινούριο Honda CRF 250X. Μαντέψτε πού κατέληξα…

   Σας θυμίζει κάτι; Μα φυσικά! Είναι ένα Honda XR 250 S, ολόιδιο με αυτό που είχα και στο προηγούμενο ταξίδι μου! Μόνο που αυτό έχει μια σημαντική διαφορά…

   Κοιτάξτε λίγο καλύτερα… Έχει και μανιβέλα εκτός από τη μίζα! Είναι, λοιπόν, το ιδανικό όχημα για ‘μένα! Όσο κι αν έψαξα, καμιά άλλη μοτοσυκλέτα δεν πληροί τις προϋποθέσεις που απαιτώ.

Στο παρακάτω video μπορείτε να παρακολουθήσετε πώς ανακατασκευάσαμε τις μοτοσυκλέτες μας!