Σουδάν: Ο φιλικότερος λαός της Αφρικής!
Όταν κάποιος μπαίνει στο Σουδάν από την Αιθιοπία, αμέσως καταλαβαίνει τη διαφορά… Οι δρόμοι είναι άδειοι. Δεν έχουν ούτε κόσμο ούτε ζώα, πράγμα που κάνει την οδήγηση παιχνιδάκι. Το τοπίο δεν είναι ορεινό και οι δρόμοι αποτελούνται από ατελείωτες ευθείες. Αυτό σημαίνει πως μπορούσαμε να καλύψουμε μεγαλύτερη απόσταση σε μια μέρα, οπότε φτάσαμε στο Χαρτούμ σε δυο μέρες.
Λέγεται πως το Χαρτούμ είναι το Ντουμπάι της Αφρικής. Την τελευταία δεκαετία αναπτύσσεται ταχέως και ουρανοξύστες ξεπηδούν από παντού. Παρόλ’ αυτά, μέρη όπως το Omdurman ή το Νησί Tuti, στη συμβολή του Λευκού και του Γαλάζιου Νείλου, δίνουν την αίσθηση ενός μεγάλου χωριού. Αυτή ήταν μια πολύ καλή εισαγωγή για ‘μας στη σουδανική κουλτούρα. Αποτελεί ένα ενδιαφέρον συνονθύλευμα αραβικής και αφρικανικής κουλτούρας. Αυτό ήταν εμφανές και στην κουζίνα… Κάθε μέρα το γιορτάζαμε με γύρους, φαλάφελ, ψητά κρέατα ή κουκιά! Φρέσκοι, φυσικοί χυμοί διατίθεντο παντού για να μας δροσίσουν.
Φεύγοντας απ’ την πρωτεύουσα, πήραμε το δρόμο προς τα βόρεια. Αρχικά επισκεφτήκαμε δυο κουσιτικούς ναούς στο αρχαίο Βασίλειο της Μερόης. Εκεί είδα για πρώτη φορά τους μεγαλοπρεπείς ναούς που ήταν αφιερωμένοι σε αρχαίες αιγυπτιακές ή κουσιτικές θεότητες. Οι ναοί με άφησαν άφωνο, ενώ οι απομακρυσμένες τοποθεσίες μέσα στην έρημο, έκαναν την εμπειρία ακόμη πιο μαγευτική.

Ο κουσιτικός ναός στη Naqa, που ήταν μέρος του αρχαίου Βασιλείου της Μερόης, ήταν αφιερωμένος στην αιγυπτιακή θεότητα του Άμωνα.
Οι περισσότεροι συνδέουν στο μυαλό τους τις πυραμίδες με την Αίγυπτο. Ωστόσο, πολύ περισσότερες πυραμίδες έχουν βρεθεί στο Σουδάν! Εκεί χτίζονταν από το 720 π.Χ. έως το 350 μ.Χ.. Δεν είναι τόσο μεγαλοπρεπείς όσο οι αντίστοιχες αιγυπτιακές, αλλά τ’ απομονωμένα τοπία είναι που τις κάνουν ιδιαίτερες. Καθώς ο ήλιος βασίλευε, εξερευνούσαμε τις Πυραμίδες της Μερόης χωρίς να υπάρχει τουρίστας στον ορίζοντα. Το πιο μαγευτικό, όμως, ήταν η ελεύθερη κατασκήνωση δίπλα στις πυραμίδες, που λούζονταν με το φως ενός ολόγιομου φεγγαριού!

Πυραμίδες δε χτίζονταν μόνο στην Αίγυπτο. Η αλήθεια είναι πως πολύ περισσότερες έχουν βρεθεί στο Σουδάν! Οι πιο φημισμένες είναι αυτές της Μερόης.
Αφού θαυμάσαμε την παλιά, αποικιοκρατική αρχιτεκτονική της Atbara, κατευθυνθήκαμε δυτικά αφήνοντας για λίγο πίσω μας το Νείλο. Το Άγιον Όρος του Σουδάν, το Jebel Barkal, βρίσκεται στην Karima. Εκεί σώζονται και οι πιο άρτιες πυραμίδες, από τον 3ο αιώνα π.Χ.. Στο γειτονικό χωριό El Kurru επισκεφτήκαμε κάποιους εντυπωσιακούς βασιλικούς τάφους. Εκεί ήταν και το ιδανικό μέρος για να κατασκηνώσουμε στην όχθη του Νείλου και ν’ απολαύσουμε μια ωραία βραδιά δίπλα στο ποτάμι!
Κάναμε έναν κύκλο για να επισκεφτούμε την Παλιά Dongola, έναν εγκαταλειμμένο οικισμό σ’ ένα όμορφο, παραποτάμιο μέρος που κατοικούνταν από τον 7ο έως το 14ο αιώνα μ.Χ.. Κάποιες κολόνες, πλίνθινα μαυσωλεία και σπίτια στέκουν ακόμη στην άμμο. Δεν υπήρχε ψυχή τριγύρω κι αυτό έκανε την εξερεύνηση ακόμη πιο ενδιαφέρουσα!
Στη νέα πόλη της Dongola φιλοξενηθήκαμε από μια σουδανική οικογένεια. Μας είχαν σα βασιλιάδες! Όταν προσπαθήσαμε να μην τους βάλουμε σε κόπο, η γυναίκα μας είπε σοβαρή πως σύμφωνα με τη σουδανική κουλτούρα, πρέπει να ταΐσουν τους μουσαφίρηδες, να τους ετοιμάσουν το μπάνιο και να τους προσφέρουν ένα μέρος για να ξεκουραστούν. Μας έκαναν να θυμηθούμε τη φιλοξενία των Ασιατών…

Ακόμα κι όταν κανείς ρωτά για κατευθύνσεις, προκαλεί τις αρχαίες παραδόσεις φιλοξενίας των Σουδανών. Ένα πλούσιο πρωινό σερβιρίστηκε στο χωράφι: μακαρόνια, πατάτες, κουκιά, ντοματοσαλάτα, ψωμί, χουρμάδες και τσάι.
Εκεί η Κωνσταντίνα με αποχαιρέτησε κι έφυγε προς το Χαρτούμ, για να πετάξει πίσω στην Ελλάδα. Εγώ συνέχισα το ταξίδι μου βόρεια προς την Kerma, όπου βρίσκεται η Δυτική Deffufa. Θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα ανθρώπινα κατασκευάσματα στην Αφρική! Ήταν ένας πλινθόκτιστος ναός πάνω στον οποίο γίνονταν τελετές.
Ο ήσυχος δρόμος που διασχίζει την έρημο, με οδήγησε στη Wadi Halfa, μια κωμόπολη κοντά στα αιγυπτιακά σύνορα. Δυστυχώς, η βίζα μας δε μας επέτρεπε να μείνουμε στο Σουδάν περισσότερο από δυο ‘βδομάδες. Όπως και να ‘χει, απολαύσαμε ιδιαίτερα αυτήν τη χώρα κι ο σημαντικότερος λόγος γι’ αυτό ήταν οι κάτοικοί της. Θεωρούσαμε τους Γουινέζους το φιλικότερο λαό στην Αφρική, αλλά οι Σουδανοί φτάνουν σε άλλο επίπεδο! Ήξερα πως όλα θ’ άλλαζαν και θα γίνονταν πιο δύσκολα όταν θα περνούσα τα σύνορα της Αιγύπτου, αλλά έπρεπε να συνεχίσω…

Το είχα ακούσει, αλλά τώρα δεν έχω καμιά αμφιβολία… Οι Σουδανοί είναι μακράν ο πιο φιλόξενος λαός στην Αφρική!
Μπορείτε να δείτε το χάρτη με περισσότερες φωτογραφίες και ανταποκρίσεις στο: Live Trip Traveller