Μάλλον θα αναρωτιέστε από την αρχική σελίδα: “ποια στο καλό είναι αυτή η Χριστίνα;”… Να ‘μαι λοιπόν!

Επώνυμο :  Πεφάνη

Όνομα :  Χριστίνα (κατά κόσμoν “Πινέζα” ή “Κοντή”… ουδέν σχόλιον!!)

Έτος γέννησης :  1980 (πιάσαμε τα κομπιουτεράκια?? Τι είναι 4 χρόνια διαφορά? Άσε που καλοκρατιέμαι κιόλας!)

Τόπος γέννησης :  Αργοστόλι Κεφαλονιάς (μια Κεφαλλονίτισσα μέσ’ απ’ τ’ Αργοστόλι, που λέει και το άσμα!)

Σπουδές :  διπλ. Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ. (φυτουλάκι…αμέ!)

Επαγγέλματα :  Σε τεχνική εταιρεία μελετών – κατασκευών και σε εργαστήριο σχεδίου & ζωγραφικής (τεχνοκράτης με καλλιτεχνική ψυχή;; ωχ, κάτι δεν πάει καλά εδώ…!)

Μου αρέσει :

• να δοκιμάζω… γεύσεις, εμπειρίες, τα πάντα!
• σπλήνες, συκώτια, μυαλά… των ζώων βέβαια και φυσικά ψητά!! (θα περάσω τρέλα στην Αφρική…!)
• τα ταξίδια
• να φτιάχνω καρτουνάκια στον υπολογιστή
• τα άκυρα – “καμμένα” – δήθεν ανέκδοτα
• η θάλασσα (νησιωτοπούλα με τα όλα μου…!)
• το ροκ, και στη μουσική και στη ζωή
• το γέλιο, και στα καλά και στα δύσκολα

Δε μου αρέσει (καθόλου λέμε!) :

• τα τακούνια (σαν τα σταράκια… δεν έχει!!)
• το νοικοκυριό (εξαιρείται το πλύσιμο των πιάτων – είμαι μια… λαμπερή Σκοτσέζα!)
• η γκρίνια
• τα «πρέπει» και τα «μη»
• το: «άλλοι στην ηλικία σου…»!!

   Κοπέλα – πράμα (της παντρειάς που λέει και η γιαγιά μου…) και θα τρέχει στα βουνά και στα λαγκάδια (για την ακρίβεια: στις ερήμους και τις ζούγκλες…);; Αν είστε αρκετά παρατηρητικοί, ήδη θα πρέπει να έχετε εντοπίσει την πηγή του… προβλήματος – μα, η καταγωγή μου βέβαια: 100% Κεφαλλονίτισσα χωρίς προσμίξεις (ανθεκτική, πλένεται και σε υψηλές θερμοκρασίες και δεν ξεβάφει), γέννημα- θρέμμα, τι περιμένεις…! Κατά τα άλλα, είμαι μια (σχεδόν) φυσιολογική κοπέλα που κάνει… καλές παρέες!!

   Τα ταξίδια – είτε είναι ένα διήμερο στην εξωτική Κάτω Πετρομαγούλα είτε κάτι πιο συνηθισμένο όπως… μια βόλτα στην Αφρική! – είναι ό,τι με ενθουσιάζει περισσότερο. Η αλήθεια είναι πως αν πριν αρκετό καιρό με ρωτούσε κάποιος αν θα έκανα ένα τέτοιο ταξίδι, θα το θεωρούσα μάλλον απίθανο. Βασικός λόγος, η απίστευτη ανοργανωσιά που με δέρνει – ξεκινώ για κατασκήνωση και ξεχνώ τη σκηνή, τι να λέμε τώρα…!

   Δε χρειάζεται, βέβαια, να πω ότι η εμπειρία μου σε τέτοιου είδους εγχειρήματα ήταν μηδενική! Α, ξέχασα… το ίδιο και η εμπειρία μου στις μοτοσικλέτες – μηδενική κι αυτή!! Λόγω του ταξιδιού αυτού έμαθα να οδηγώ, αλλά δεν ανησυχούσα… είχα τρομερό δάσκαλο!

   Τελικά ταξίδεψα από τις 18 Σεπτεμβρίου 2013 μέχρι τον Αύγουστο του 2014. Τότε, για προσωπικούς λόγους, αποφάσισα από τη Ζάμπια να επιστρέψω αεροπορικώς στην Ελλάδα μαζί με τη μοτοσυκλέτα μου.