Επώνυμο :  Βροχίδης

Όνομα :  Ηλίας

Έτος Γέννησης :  1984 (μέσα στην εγγύηση είμαι ακόμα ;-))

Τόπος Γέννησης :  Θεσσαλονίκη

Σπουδές (σπουδάζω τη ζωή στο δρόμο, αλλά πέρα από αυτό) :  Πτυχιούχος του Τ.Ε.Ι. Σερρών, Τμήμα Πληροφορικής και Επικοινωνιών

Επαγγέλματα (πολλά και διάφορα έχω κάνει κατά καιρούς) : σερβιτόρος, ψήστης, τεχνικός Η/Υ, προγραμματιστής, μηχανικός, αρθρογράφος, συγγραφέας και τώρα τελευταία skipper (καπετάνιος) σε ιστιοφόρα σκάφη

Μου αρέσει :

• να ταξιδεύω με τρόπο περιπετειώδη
• να γνωρίζω ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα
• να ζω στη φύση με τρόπο απλοϊκό
• να φωτογραφίζω
• να γράφω
• η φέτα (ναι, το τυρί! Μου λείπει τόσο πολύ όταν ταξιδεύω…)
• να βλέπω τα φωτάκια των ηχείων μου να κοκκινίζουν και ν’ ακούγονται παλιές, καλές ροκιές (άλλο πράγμα που με θλίψη αποχωρίζομαι όταν είμαι στο δρόμο 🙁 )

Δε μου αρέσει :

• το ποτό (εξαιρείται η ρακί, το ρακόμελο, άντε και κανένα λικεράκι)
• τα ξέφρενα πάρτυ με δυνατή μουσική, ειδικά αν είναι η μουσική που απεχθάνομαι
• η ερώτηση: “ποια είναι η καλύτερη χώρα που επισκέφτηκα”
• οι κινδυνολογίες κι οι ιστορίες γι’ αγρίους για τις χώρες που επισκέπτομαι που ακούω από ανθρώπους που όχι μόνο δεν έχουν βρεθεί ποτέ εκεί, αλλά η μόνη τους πηγή πληροφοριών είναι τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και κυρίως η τηλεόραση

   Το πάθος για τα ταξίδια περιπέτειας υπήρχε μέσα μου από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου! Όταν ήμουν μικρό παιδί βρισκόμουν με την παρέα μου συνεχώς στο δάσος που ήταν κοντά στο σπίτι μου. Οι οικογενειακές εκδρομές στη φύση ήταν μια τακτική μας δραστηριότητα. Αργότερα, όταν μεγάλωσα αρκετά για να ταξιδεύω μόνος μου άρχισα να γνωρίζω όλη την πανέμορφη Ελλάδα με οποιονδήποτε τρόπο. Το πρώτο μου μικρό ταξίδι στο εξωτερικό το έκανα όταν ήμουν 19 χρονών. Ταξίδεψα στη Σόφια της Βουλγαρίας για τέσσερις μέρες μαζί με ακόμη ένα φίλο μου (γεια σου Θανάση γίγαντα!), χρησιμοποιώντας μέσα μαζικής μεταφοράς.

   Το πρώτο ουσιαστικό ταξίδι μου στο εξωτερικό το έκανα μόνος μου δυο χρόνια αργότερα στην Ιταλία. Χρησιμοποιώντας κυρίως τρένα (InterRail) περιηγούμουν σε όλη τη χώρα για κάτι περισσότερο από ένα μήνα.

Η Piazza San Marco στη Βενετία της Ιταλίας. Το πρώτο μου "ουσιαστικό" ταξίδι στο εξωτερικό στα 21 μου.

   Ως τότε, για τα ταξίδια μου στην Ελλάδα, χρησιμοποιούσα ένα παλιό, καθαρόαιμο 4×4 (Asia Rocsta), που είχα αγοράσει στα 19 μου μετά από πολλούς κόπους, κάνοντας δυο δουλειές για κάποιο διάστημα. Το όνειρο μου ήταν να το εξοπλίσω για το μεγάλο ταξίδι στην Αφρική! Κατανοούσα ότι ήταν μακρινό όνειρο, αλλά αγωνιζόμουν γι’ αυτό πολύ πεισματικά. Μετά την Ιταλία, όμως, μου άνοιξε η όρεξη και ήθελα να ξαναταξιδέψω στο εξωτερικό όσο πιο σύντομα γινόταν και αυτή τη φορά με δικό μου μεταφορικό μέσο. Επειδή, αυτό δεν ήταν εφικτό με αυτοκίνητο λόγω των περιορισμένων οικονομικών μου, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω μοτοσικλέτα. Μέχρι τότε χρησιμοποιούσα μοτοσικλέτες πολύ σπάνια, γιατί πάντα τις θεωρούσα επικίνδυνες και τις φοβόμουν.

   Έμελλε, τελικά, οι μοτοσικλέτες να με κερδίσουν γι’ αυτή τη μοναδική αίσθηση ελευθερίας που προσφέρουν και για την απλότητά τους, που φέρνει ένα τόσο μεγάλο ταξίδι πολύ πιο κοντά στα πλαίσια του εφικτού. Αποφάσισα, λοιπόν, να πουλήσω το αυτοκίνητό μου και να δωθώ αποκλειστικά στον κόσμο των δύο τροχών!