After having had Baobabis repaired, it was finally time to leave again and continue with my trip. Perhaps it was leaving for the second time that did not make me feel like I was going on a long journey. This time I was feeling more like I was going on an excursion. Anyway, having realized that I should do without my beloved feta cheese, which is one of my favorite things, I made a small detour to the village of Driovouno, in order to get some supplies 😉  If some of you cheese devotees want to taste pure dairy products, just get in touch with Christos in Thessaloniki (+30 6944 922 143).

One final pilgrimage over Driovouno, in the temple of dairy products, was a must!

   As I didn’t have time to waste, I wanted to reach Berat in Albania on the first day. That’s why I picked the road indicated on the map as the main road from Korça to Elbasan. It was a pleasant surprise, though, to find that this main road was actually a dirt road of quite a few kilometres, crossing a gorge between rocky mountains. That’s why I love Albania! Nature has remained unspoiled and there is no difficulty in finding dirt roads. Even though it was downpouring for about two hours, occasionally with some hail falling, I enjoyed the ride. This was also a very good test for REV’IT!’s rain suit to pass! And it did, as I was finally wearing a suit that kept me dry from the rain without sweating on the inside.

The muslim quarter in Berat, with the houses of Ottoman architecture, for which the town has been awarded by Unesco.

   In Berat I was a guest of an old friend of my friend, Kostis. As soon as I informed him that I was in town, he didn’t want to hear a thing. “You will come over my place”, he insisted. Berat has been awarded by Unesco for its well preserved specimens of Ottoman architecture. Going a little bit northern, I visited the castle in Kruja, inside of which the houses are still inhabited. I went up on the mountain overlooking the town, to visit an interesting mosque, the Bektashi Teqe, which is built inside a cave. Haji Bektash was born in Iran in the 13th century, and he wrote the Makalat, the holy bible of the sect he created.

   Finally, the time I was waiting for so long had arrived! I was heading towards the Albanian Alps. I went over Koman, to enjoy the beautiful ride on the lake by a small boat. There, we met up with John Dalmaras, with whom we started the trip in Albania, in order to continue our trip together. The boats that make now the ride on the lake are small, but are big enough for a few motorcycles. Just don’t get screwed up as we did. The touristic boat charges 25 euros per person and motorcycle. Unforunately, in Koman you won’t see any other boats, so it’s easy to fall into the trap. In the morning, however, at 9:00, when all boats are departuring, another boat arrives in Koman, with a bus chassis on deck (with the seats, the steering wheel, the shift lever and everything!). The locals use this boat instead, and of course, they pay a lot less. Two persons on a motorcycle we met there, had paid just 20 euros in total.

Putting the motorcycles inside the small boat, in order to have a ride across the beautiful Koman Lake.

   We were passing through lush slopes or steep, rocky mountains and after about two hours we reached the serene Fierzё. We headed towards the so called Accursed Mountains (Bjeshkёt e Namuna). We had a very joyful dirt ride, passing through the village of Çerem. Then, following the same dirt road, which turned out to be quite rough but in the most delightful way, we reached the border with Montenegro. Out of the blue, on an altitude of 1,900 metres, we saw some small plateaus where shepherds with their animals and families had gathered, living inside huts and tents. Coming across people in such a remote place was a big surprise to us! These people spend the entire summer season there, feeding their sheeps and collecting berries, which are abundant in those areas.

With a family of shepherds on the mountains by the border with Montenegro, up on 1,900 metres.

   However, I can never have enough of the Albanian Alps. How could I miss a two-day hiking from the beautiful Valbonё Valley to the village of Theth? We found a picture-perfect place by the crystal-clear river and we wild-camped there. John stayed there while I climbed up on the mountain carrying my backpack. It was there where I met Alben, a sepherd who spoke to me in perfect Greek! Listening to his story you will immediately realize what a remarkable man he is. If you pass through Simoni Kafe, the small stopover he created for hikers, give him my best and my true love.

Enjoying a beautiful ride on the dried river bed to Rrogam in Valbonё Valley!

   That night I would camp on the top of the mountain. From there, the view was spectacular as you could see the Valbonё Valley on one hand and Theth Valley on the other. It was raining for about two hours and it was almost dark. I met two Albanians riding horses, heading to the opposite direction. They asked me where I was going so late and they kept saying to follow them so that I wouldn’t be alone. One of them knew a few words in Greek and he kept shouting: “hey you, come over here”. These were some of the few words he knew. Probably, that was what his former boss in Greece often shouted at him and that’s what he remembered… I tried to explain him that I had a tent and I would camp on the mountain. Naturally, they were riding faster than me but they stopped and waited for me, making me wonder why, as I would not be able to follow them. Finally, I saw one of them taking out of a bag some bread, onion and cheese, which he offered me. I insisted that I would not take it as I had enough food but probably he didn’t understand me and he kept saying: “all right, all right”. I hope that was the behaviour he came across when this poor guy was starving, walking his way to Greece…

    On the top of the mountain, naturally, it was very windy all night long but with the gear I got, I didn’t face any problem. God bless Fifth Element, the company from Ioannina, Greece which provided us with such an efficient gear!

I already miss the view of the proud peaks overlooking the Valbonё Valley…

   After having descended the mountains, we visited a small town in the area, called Bajram Curri. There we met another Albanian guy who spoke to us in perfect Greek. I found his story quite sad, as he confirmed to me that the behaviour these people came across while in Greece was the exact opposite of the one we came across here. After having arrived to Greece walking through the mountains, he was arrested by the Greek army. They stole his money and beat him up so hard that his arm was broken! Nevertheless, the man was telling this story with a smile on his face, having no hard feelings whatsoever. I really cannot understand the mentality of such a beast, feeling no regrets when breaking the arm of another human being.

    The small road to Pukё was so winding, that we were dancing with our motorbikes, sliding from one side to the other all day long. Just a short distance from Fushё-Arrёz, John started to hear some weird noises coming from his motorcycle. When we arrived at the city, he spinned the rear wheel and saw that he had a broken ball-bearing! There was a car workshop there, so we stopped and asked whether we could find a new ball-bearing. They took it off, went over a store and, miraculously, found a new one! In less than two hours we were on the road again!

Another broken ball-bearing on the rear wheel… Am I a black cat or what? At least, this time it only took us two hours to repair the damage!

   I could not believe how easy a mechanical fault like this can be repaired if it occurs in a city, especially in Europe. When I had the same fault on the mountains of Tajikistan, it took me four days to get to the closest town, having no ball-bearing on the rear wheel, a broken rim and no rear break. Even when I finally arrived in the city, it took me days to have everything repaired.

   Now, we have arrived in Shkodra, by the border with Montenegro. I already feel nostalgic leaving Albania, but I hope that the next, more Westernized countries I will be visiting, will not let me down.

Here you can enjoy the first video I made during this trip, from our adventure in Albania (with English subtitles)!

   Αφού επισκευάστηκε ο Μπαομπάμπης μου, ήρθε επιτέλους η ώρα να ξαναφύγω και να συνεχίσω το ταξίδι μου. Ίσως επειδή ήταν η δεύτερη φορά που έφευγα, δεν ένιωθα πως έφευγα για ένα τεράστιο ταξίδι. Αυτή τη φορά ένιωθα σα να έφευγα για εκδρομή. Όπως και να ‘χει, έχοντας συνειδητοποιήσει πως πρέπει να αποχωριστώ την αγαπημένη μου φέτα, μια από τις αδυναμίες μου, έκανα μια τελευταία στάση στο Δρυόβουνο για να εφοδιαστώ 😉  Όσοι μερακλήδες θέλετε αγνά τυροκομικά πάσης φύσεως, θα τα βρείτε στη Θεσσαλονίκη από το Χρήστο (6944 922 143).

Ένα τελευταίο προσκύνημα στο Δρυόβουνο, στο ναό των τυροκομικών, επιβαλλόταν!

   Επειδή δεν είχα χρόνο για χάσιμο, ήθελα να φτάσω από την πρώτη μέρα μέχρι το Berat της Αλβανίας. Έτσι, διάλεξα αυτό που οι χάρτες δείχνουν ως κεντρικό δρόμο από την Κορυτσά μέχρι το Ελμπασάν. Μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε, όμως! Ο κεντρικός δρόμος ήταν χωματόδρομος αρκετών χιλιομέτρων που διέσχιζε ένα φαράγγι ανάμεσα στα βραχώδη βουνά. Γι’ αυτό λατρεύω την Αλβανία! Η φύση έχει μείνει αναλλοίωτη και δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρει κανείς χωματόδρομους. Παρόλο που έριξε χαλάζι και βροχή για περίπου δυο ώρες, απόλαυσα τη διαδρομή. Αυτή ήταν και μια καλή δοκιμή για τα αδιάβροχα της Rev’it! Επιτέλους φορούσα κάτι που με κρατούσε στεγνό και από τη βροχή, αλλά και από τον ιδρώτα.

Η μουσουλμανική γειτονιά του Berat με τα σπίτια οθωμανικής αρχιτεκτονικής, για τα οποία η πόλη έχει βραβευτεί από την Unesco.

   Στο Berat με φιλοξένησε ένας παλιός φίλος του φίλου μου του Κωστή. Μόλις του είπα ότι είμαι στην πόλη του, δεν άκουγε κουβέντα. “Θα έρθεις στο σπίτι μου”, έλεγε. Το Berat έχει βραβευτεί από την Unesco για τα καλά διατηρημένα δείγματα οθωμανικής αρχιτεκτονικής. Λίγο πιο βόρεια, επισκέφτηκα το κάστρο της Kruja, μέσα στο οποίο υπάρχουν σπίτια που κατοικούνται. Ανέβηκα στο βουνό πάνω από την πόλη για να επισκεφτώ ένα ενδιαφέρον τζαμί της σέκτας των Μπεκτασήδων Δερβίσηδων, που είναι χτισμένο μέσα σε μια σπηλιά. Ο Χατζί Μπεκτάς γεννήθηκε στο Ιράν το δέκατο τρίτο αιώνα κι έγραψε το Μακαλάτ, το ιερό βιβλίο της σέκτας που δημιούργησε.

   Είχε έρθει, επιτέλους, η ώρα που τόσο περίμενα! Άρχισα να κατευθύνομαι προς τις Αλβανικές Άλπεις. Πήγα μέχρι το Koman, για να απολαύσω την όμορφη διαδρομή με το βαρκάκι μέσα στην ομώνυμη λίμνη. Εκεί ήρθε κι ο Γιάννης ο Δαλμάρας, με τον οποίο ταξιδεύαμε και πριν στην Αλβανία, για να συνεχίσουμε το ταξίδι μαζί. Τα καραβάκια που υπάρχουν τώρα πια στη λίμνη είναι μικρά, αλλά χωρούν μερικές μοτοσυκλέτες. Προσέξτε, όμως, να μην την πατήσετε όπως κι εμείς. Το τουριστικό βαρκάκι χρεώνει 25 ευρώ για ένα άτομο και μια μοτοσυκλέτα. Δυστυχώς, στο Koman δε θα δείτε άλλο καραβάκι, οπότε είναι εύκολο να πέσετε στην παγίδα. Το πρωί, όμως, στις 9:00, όταν ξεκινούν τα καραβάκια, έρχεται στο Koman ένα άλλο πλοιάριο που στο κατάστρωμά του έχει ένα ολόκληρο αμάξωμα λεωφορείου (με τα καθίσματα, το τιμόνι, το λεβιέ ταχυτήτων κ.λ.π.!). Όλοι οι Αλβανοί μπαίνουν σ’ εκείνο και φυσικά, πληρώνουν πολύ λιγότερο. Δυο άτομα με μια μοτοσυκλέτα που συναντήσαμε εκεί, είχαν πληρώσει μόνο 20 ευρώ συνολικά.

Φορτώνοντας τις μοτοσυκλέτες στο βαρκάκι που θα μας ταξίδευε στην όμορφη Λίμνη Koman.

   Άλλοτε περνούσαμε ανάμεσα από καταπράσινες πλαγιές κι άλλοτε ανάμεσα από απόκρημνα, βραχώδη βουνά, ώσπου μετά από δυο ώρες περίπου φτάσαμε στο ήσυχο Fierzё. Κατευθυνθήκαμε προς τα λεγόμενα Καταραμένα Βουνά (Bjeshkёt e Namuna). Κάναμε μια πολύ απολαυστική χωμάτινη διαδρομή περνώντας από το χωριό Çerem. Συνεχίζοντας το χωματόδρομο, που γινόταν όλο και πιο δύσβατος, αλλά σε ευχάριστο επίπεδο, φτάσαμε μέχρι τα σύνορα με το Μαυροβούνιο. Ξαφνικά, στα 1.900 μέτρα υψόμετρο βρήκαμε κάποια μικρά οροπέδια όπου είχαν μαζευτεί αρκετοί βοσκοί με τα ζώα τους και τις οικογένειές τους κι έμεναν σε καλύβες ή αντίσκηνα. Μας φαινόταν απίστευτο, γιατί δεν περιμέναμε να δούμε κόσμο σε μια τόσο απομακρυσμένη περιοχή! Οι άνθρωποι αυτοί περνούν εκεί τους καλοκαιρινούς μήνες, βόσκοντας τα πρόβατά τους και μαζεύοντας βατόμουρα, που αφθονούν εκεί.

Με μια οικογένεια βοσκών στα βουνά δίπλα στα σύνορα με το Μαυροβούνιο, στα 1.900 μέτρα υψόμετρο.

   Οι Αλβανικές Άλπεις, όμως, δε χορταίνονται έτσι εύκολα. Να μην έκανα και μια διήμερη πεζοπορία από την πανέμορφη Κοιλάδα Valbonё μέχρι το χωριό Theth; Βρήκαμε ένα πανέμορφο μέρος δίπλα στο κρυστάλλινο ποτάμι, όπου κατασκηνώσαμε. Ο Γιάννης περίμενε εκεί, όσο εγώ σκαρφάλωνα στο βουνό με το σάκο στην πλάτη. Κάπου εκεί πάνω γνώρισα και τον Alben, ένα βοσκό που μου μίλησε σε άπταιστα ελληνικά! Αν ακούσετε την ιστορία του, θα καταλάβετε τι αξιοθαύμαστος άνθρωπος είναι. Αν τυχόν περάσετε από το Simoni Kafe, το μικρό σταθμό που έφτιαξε εκεί για τους ορειβάτες, να του δώσετε τα χαιρετίσματα και την απέραντη αγάπη μου.

Απολαμβάνοντας μια ωραία διαδρομή στην ξεραμένη κοίτη του ποταμού μέχρι το Rrogam στην Κοιλάδα Valbonё!

  Εκείνο το βράδυ θα κατασκήνωνα ακριβώς στην κορυφή του βουνού. Από ‘κει η θέα ήταν συναρπαστική, αφού φαινόταν η Κοιλάδα Valbonё από τη μια μεριά και η κοιλάδα του Theth από την άλλη. Έβρεχε για περίπου δυο ώρες και το βράδυ δεν ήταν μακριά. Συνάντησα δυο Αλβανούς πάνω σε άλογα, που πήγαιναν στην άλλη μεριά. Με ρώτησαν πού πάω τέτοια ώρα και μου έλεγαν να τους ακολουθήσω, για να μη μείνω μόνος μου. Ο ένας ήξερε λίγες λέξεις ελληνικά και συνέχεια φώναζε: “έλα ‘δω ρε”. Ήταν από τις λίγες λέξεις που ήξερε. Φαίνεται πως έτσι του φώναζαν συνέχεια τ’ αφεντικά του στην Ελλάδα κι αυτό του ‘μεινε… Προσπαθούσα να τους εξηγήσω πως έχω αντίσκηνο και θα κατασκηνώσω λίγο πιο πάνω. Φυσικά, πήγαιναν πιο γρήγορα από ‘μένα, αλλά σ’ ένα σημείο με περίμεναν κι απορούσα γιατί, αφού δε μπορούσα να πάω μαζί τους. Τελικά, ο ένας είχε βγάλει τη σακούλα του με το ψωμί που είχε, ένα κρεμμύδι και λίγο τυρί και μου την έδωσε. Επέμενα πως δεν τη θέλω, γιατί έχω φαγητό, αλλά δεν καταλάβαινε, μάλλον, και μου έλεγε: “εντάξει, εντάξει”. Ελπίζω έτσι να του συμπεριφέρθηκαν κι οι μανάδες που συνάντησε αυτός ο καημένος, όταν πεινασμένος περπατούσε για να φτάσει στην Ελλάδα…

   Στην κορυφή, φυσικά, φυσούσε όλη τη νύχτα, αλλά με τον εξοπλισμό που ‘χω δεν αντιμετώπισα πρόβλημα. Να ‘ναι καλά το Fifth Element στα Γιάννενα που μας εφοδίασε με τέτοιο καλό εξοπλισμό!

Ήδη μου λείπει η θέα των αγέρωχων κορυφών γύρω από την Κοιλάδα Valbonё…

   Όταν κατεβήκαμε από τα βουνά, στην κωμόπολη της περιοχής, το Bajram Curri, συναντήσαμε έναν άλλο Αλβανό που μας μίλησε ελληνικά και με στενοχώρησε η ιστορία του, γιατί μου επιβεβαίωσε πως η συμπεριφορά που αντιμετώπισαν αυτοί οι άνθρωποι στην Ελλάδα δεν ήταν αυτή που αντιμετωπίζουμε εμείς εδώ. Όταν περπατώντας από τα βουνά έφτασε στην Ελλάδα, τον έπιασε ο ελληνικός στρατός, του πήραν τα λεφτά και τον σάπισαν στο ξύλο ώσπου του έσπασαν το χέρι! Παρόλ’ αυτά, ο άνθρωπος μας τα διηγούνταν με το χαμόγελο στα χείλη, χωρίς κανένα μίσος. Δε μπορώ να καταλάβω τι κτήνη είναι αυτά που δεν πονά η ψυχή τους όταν σπαν το χέρι κάποιου.

   Ο μικρός δρόμος προς τη Pukё έχει τόσες στροφές, που όλη μέρα χορεύαμε με τις μοτοσυκλέτες πλαγιάζοντας αριστερά και δεξιά. Λίγο πριν το Fushё-Arrёz ο Γιάννης άρχισε ν’ ακούει ένα γουργουρητό στη μοτοσυκλέτα του. Όταν φτάσαμε στην πόλη, κούνησε την πίσω ρόδα κι είδε πως έσπασε το ρουλεμάν! Είχε ένα συνεργείο αυτοκινήτων εκεί και σταματήσαμε να ρωτήσουμε μήπως μπορούμε να βρούμε ρουλεμάν. Το έβγαλαν, πήγαν σ’ ένα μαγαζί και ως εκ θαύματος το βρήκαν! Σε λιγότερο από δυο ώρες ήμασταν και πάλι στο δρόμο!

Πάλι σπασμένο ρουλεμάν πισινού τροχού… Μήπως είμαι γκαντέμης; Τουλάχιστον αυτή τη φορά επισκευάστηκε μέσα σε δυο ώρες!

   Δε μπορούσα να πιστέψω πόσο εύκολα επισκευάζεται μια τέτοια βλάβη αν σου τύχει σε πόλη και μάλιστα στην Ευρώπη. Εμένα εκεί που μου είχε τύχει, στα βουνά του Τατζικιστάν, έκανα τέσσερις μέρες να φτάσω σε πόλη, χωρίς ρουλεμάν στον τροχό, με σπασμένη ζάντα και χωρίς πισινό φρένο κι όταν έφτασα πάλι πήρε μέρες να επισκευαστεί.

   Τώρα έχουμε φτάσει στη Shkodra, δίπλα στα σύνορα με το Μαυροβούνιο. Σα να νιώθω ήδη μια νοσταλγία που αφήνω την Αλβανία, αλλά ελπίζω να μη με απογοητεύσουν και οι επόμενες, εκμοντερνισμένες χώρες που θα επισκεφτώ.

Εδώ μπορείτε ν’ απολαύσετε το πρώτο βίντεο που έφτιαξα απ’ αυτό μου το ταξίδι, σχετικά με την περιπέτειά μας στην Αλβανία!