The title and address of my website, as you can see, is “mad nomad”. It’s easy to notice that it makes a wordplay. One night I was in Delhi with two Indian friends of mine, Roy and Veenu. While we were discussing about my trip and my life in general, Roy told me: “You are nomad.”. I was pretending I understood that he called me “no mad”. So, I was joking with him: “No, you are wrong, I am mad!”. We ended up accepting that I am a mad nomad!

   OK, I will give you a more serious explanation. Let’s start from the easy part, the “nomad”. Nomads were moving from place to place for their whole life in search of new, fertile pastureland, land to cultivate and/or animals to hunt. So, I am moving from place to place like them. I search for new, fertile pastureland too. I search for food for my brain. I search for land where I can seed love, solidarism, compassion, understanding, my sweat and grow a better world. I search some animals to hunt, but not those pure creatures of God. I search for the beasts who govern our planet. For God’s sake, I don’t want to kill anybody, not even that kind of beasts. However, maybe I can put a pebble in front of them, so all together we can built a wall which will stop them or reduce their speed.

   The difficult part of the explanation is left now. Why am I mad? I think you don’t need a lot of effort to guess that eight out of ten people who learn about me, call me crazy, mad. This percentage was close to 100% before I started this trip, when they were thinking that it’s like committing suicide, because such a trip is impossible. Some people’s opinion changed a few days before I started the trip, when they saw me on TV. Now, after the successful end of that trip, there are people who find interesting what I am doing and I am glad about it. But still the majority of people call me mad. I don’t care about their opinion. I just use this title ironically. If this majority of people represents what is called “logic”, then I am happy not to be one of them.

   Ο τίτλος και η διεύθυνση της ιστοσελίδας, όπως μπορείτε να δείτε, είναι “mad nomad”. Το “mad” σημαίνει “τρελός”, ενώ το “nomad” σημαίνει “νομάς”. Όπως γίνεται φανερό, οι δύο λέξεις μαζί δημιουργούν ένα λογοπαίγνιο στα αγγλικά. Ήμασταν κάποια βραδιά στο Δελχί με δυο Ινδούς φίλους μου, το Roy και τη Veenu. Όταν συζητούσαμε για το ταξίδι μου και τη ζωή μου γενικότερα, ο Roy μου είπε: “You are nomad. (Είσαι νομάς.)”. Προσποιούμενος πως νόμισα ότι με αποκάλεσε “no mad (μη τρελό)”, του απάντησα αστειευόμενος: “No, you are wrong, I am mad! (Όχι, κάνεις λάθος, είμαι τρελός!)”. Τελικά βγάλαμε το συμπέρασμα ότι είμαι mad nomad!

   Εντάξει, να σας πω τώρα και τη σοβαρή εξήγηση. Ας ξεκινήσουμε από τα εύκολα, το “νομάς”. Οι νομάδες περιφέρονταν για όλη τους τη ζωή από τόπο σε τόπο, ώστε να βρουν καινούρια, εύφορα βοσκοτόπια, εκτάσεις για να σπείρουν ή και ζώα για να κυνηγήσουν. Έτσι κι εγώ, λοιπόν, μετακινούμαι από τόπο σε τόπο. Ψάχνω κι εγώ για νέα, εύφορα βοσκοτόπια. Ψάχνω τροφή για το νου μου. Ψάχνω εκτάσεις όπου μπορώ να σπείρω αγάπη, αλληλεγγύη, συμπόνια, κατανόηση, τον ιδρώτα μου και να φυτρώσει ένας καλύτερος κόσμος. Ψάχνω ζώα να κυνηγήσω, αλλά όχι αυτά τα αγαθά πλάσματα του Θεού, τα άλλα τα ζώα που κυβερνούν τον πλανήτη μας. Προς Θεού, δε θέλω να σκοτώσω κανέναν, ούτε καν αυτά τα ζώα. Ίσως, όμως, καταφέρω να βάλω κι εγώ ένα λιθαράκι μπροστά τους, μήπως και χτίσουμε όλοι μαζί έναν τοίχο που θα τους εμποδίσει ή θα τους κόψει τη φόρα.

   Πάμε τώρα στα δύσκολα. Γιατί είμαι τρελός; Νομίζω πως δε χρειάζεται πολύ φαντασία για να καταλάβετε ότι οκτώ στους δέκα ανθρώπους, όταν μάθουν για το ποιόν μου, με αποκαλούν τρελό, φευγάτο. Το ποσοστό αυτό άγγιζε το 100% προτού ξεκινήσω αυτό μου το ταξίδι, τότε που νόμιζαν ότι αυτό που πάω να κάνω είναι αυτοκτονία, διότι ένα τέτοιο ταξίδι είναι ανέφικτο. Η γνώμη κάποιων άλλαξε τις τελευταίες μέρες προτού ξεκινήσω, όταν με είδαν στην τηλεόραση. Τώρα πια, κατόπιν εορτής, υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν αξιόλογο αυτό που κάνω και χαίρομαι γι′ αυτό. Και πάλι, όμως, η πλειονότητα του κόσμου με αποκαλεί τρελό. Όχι ότι με ενδιαφέρει η γνώμη τους, αλλά χρησιμοποιώ τον τίτλο ειρωνικά. Διότι αν αυτή η πλειονότητα των ανθρώπων εκφράζει αυτό που ονομάζεται “λογική”, τότε χαίρομαι να μην είμαι ανάμεσά τους.