When I got back to Greece, in the end of June 2016, I saw my family for a couple of weeks and then I started working immediately, since it was the middle of the tourist season. I went back to sailing and I really enjoyed it. I had missed sailing a lot while traveling on my motorcycle. So, I was a skipper taking tourists around the small islands and the hidden treasures of the Ionian Sea by sail-boats. I was still moving from place to place everyday and I was feeling that I was still traveling. It was definitely a great summer!

Sailing a 52-foot sail-boat around beautiful Meganisi in the Ionian Sea of Greece!

   As soon as the tourist season came to an end, it was time to realize our next plan… Stella is a kindergarten teacher who was posted in a public school in Athens the last years. Well, needless to say, that chaotic city would be the last place I would choose to live in Greece. So, we decided to move to the mountains! Stella was already fed up with city life and living full-time on the mountains was a dream of mine since I was a teenager.

Exploring the forests of Evritania!

   Stella asked to be posted in the region of Evritania, which is considered a curse for teachers, because it’s a region full of remote mountainous villages. There is only one village in the whole district which is not considered remote. We did not even check that village out. Stella was the only kindergarten teacher of Greece who asked willingly to be posted in Evritania! There were 21 kindergarten schools in the region of Evritania and guess what… all of them were vacant. That was a huge advantage for Stella, because she could choose to be posted wherever she wanted!

   So, during the summer, on the way towards the Ionian Sea, we spent three days exploring majestic Evritania on our motorcycles. I had already explored a big part of the area long time ago and it was one of my favorites! After visiting every remote village with a kindergarten school, we chose to live in beautiful Fourna! We were surrounded by the second largest fir forest of Greece and the area really looked like Alps! It goes without saying that there were endless dirt roads and trails cutting through the forests. Actually there were more gravel roads than paved roads! On top of that, Evritania is one of the least explored areas of Greece, if not the least explored.

The beautiful village of Fourna is surrounded by the second largest fir forest of Greece!

   That was the perfect playground for us! On weekends we were packing our motorbikes and we were exploring our wonderful area! There were so many amazing rides and hikes around us… We were spending the night in our tent deep in the forest and going back home seemed like visiting a chalet on the Alps. We were renting a warm, cozy house with a nice garden and beautiful views on the mountains from our windows. For both of us it seemed like the best time we ever had in Greece! We had a simple and quite independent life. There were no bakeries or groceries in our village, so we always had to be prepared and keep a stock in our house. We were baking our own bread, we learned how to collect and use weeds and fruits from the forest, we were making our own jams and after all, we were feeling that we never had more!

On weekends we were packing our motorbikes and we were exploring our wonderful area!

   That was the best environment for me to write… Every single day, especially during the cold winter, I was focused on my third book, which will be about —what else?— my adventures around Africa! I try to share my trip and transfer the image I got from that so complicated —and so misunderstood— continent. Spending countless hours writing every day, I achieved to have the script ready before the 2017 summer season started. Unfortunately, this one is just in Greek at the moment. I will try to find a publisher abroad and have it in English (or in another language) too but that’s not so easy, so I can not promise anything.

That was the view that I was enjoying from the window while I was writing my third book…

After spending the whole summer working as a skipper on sail-boats again, 2017 was coming to an end and I was on Baobabis, my motorcycle, traveling to snowy Switzerland. I entered the country through Simplon Pass (2,005 m / 6,578 ft) where the thermometer was reading -7 degrees Celsius. Everything was covered on snow except the road. I spent the winter in Geneva with Angeliki, who got a job there for a few months. Geneva is quite a small city and it got the characteristic serenity and green parks that North Europe is famous for. It is worth exploring for a while… Its location at the shore of Lake Léman is picturesque, while at the background we could see the Alps calling us on their slopes!

Exploring the French fairy-tale town of Colmar with Angeliki!

When we had a few days off, we were traveling by motorcycle, even in the middle of the winter. We explored Switzerland, the neighbouring areas of France and a little bit of Germany. In addition, that was the ideal place to do something I was dreaming about since years ago: ski touring! I found the second-hand gear that I needed and I realized another dream of mine while exploring the snowy Alps away from the pistes. I was skiing in the forests, between the snow-laden fir trees, I was discovering crystal-clear streams, I was hiking uphill, I was skiing downhill and I was getting lost in the endless white landscapes, exactly the way I was dreaming about!

Enjoying the hot springs of Leukerbad in Switzerland between the snow-capped Alps!

After spending another summer sailing in Greece, it was time to move to the mountains for good! Switzerland is beautiful but, as some of you know, these kind of strictly regulated societies are not my cup of tea… It is true that everything works perfectly well there, but the price you have to pay for this is part of your freedom, as Jean-Jacques Rousseau wrote in “The Social Contract”. As you may have realized by now, there are very few things that I value more than my freedom…

Baobabis reached the shieling of Smolikas at an altitude of 1,900 m. (6,234 ft.). In the background, you can see the peak at 2,637 m. (8,652 ft.)

So, I am spending this winter (2018 – 2019) with Angeliki in a remote, gorgeous, tiny little village of Greece called “Pades”. It is situated on the slopes of Mt. Smolikas (2,637 m., 8,652 ft.), the second highest mountain of the country. We live at an altitude of 1,150 m. (3,773 ft.), in a village of 20 people. We rent a lovely, little house made of stones and wood, while our view is panoramic and full of mountains. The pine forest which surrounds us is wonderful! The area is ideal to practice all of our favorite hobbies in nature: enduro motorcycling, hiking, ski touring, river kayaking and… something else I’m learning now. If you read the chapter about Nepal in my first book, you may remember that I had fallen in love with paragliding. Well, it’s about time to start flying! I just completed the basic training and I am already enjoying my first solo flights in the area. I love the feeling of exploring the earth from up there!

A skier’s dream: skiing straight from your doorstep!

Here is a video about our news from Pades:

and here is the view from our attic!

   Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, στα τέλη Ιουνίου του 2016, είδα τους δικούς μου για δυο ‘βδομάδες κι έφυγα κατευθείαν για εργασία, αφού βρισκόμουν καταμεσής της τουριστικής περιόδου. Ασχολήθηκα και πάλι με την ιστιοπλοΐα και πέρασα υπέροχα! Μου είχε λείψει πολύ η ιστιοπλοΐα όσο ταξίδευα με τη μοτοσυκλέτα μου. Έτσι, λοιπόν, ως skipper (καπετάνιος) έπαιρνα τουρίστες σε ιστιοφόρα για να τους δείξω τις ομορφιές στα μικρά εκείνα νησάκια και τους κρυμμένους θησαυρούς του Ιονίου. Συνέχιζα, δηλαδή, να μετακινούμαι από μέρος σε μέρος καθημερινά, οπότε ένιωθα ότι ακόμη ταξίδευα. Αυτό ήταν σίγουρα ένα καταπληκτικό καλοκαίρι!

Εξερευνώντας το Μεγανήσι του Ιονίου μ’ ένα ιστιοφόρο 52 ποδιών!

   Μόλις τελείωσε η τουριστική περίοδος, ήταν ώρα για το επόμενο σχέδιο μας… Η Στέλλα είναι νηπιαγωγός και ήταν διορισμένη στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια. Φυσικά, αυτή η πόλη θα ήταν το τελευταίο μέρος της Ελλάδας που θα διάλεγα για να ζήσω. Έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε τα βουνά! Η Στέλλα είχε ήδη αγανακτήσει με τη ζωή στην πόλη, ενώ για ‘μένα το να ζω στα βουνά ήταν όνειρο από την εφηβική μου ηλικία.

Εξερευνώντας τα δάση της Ευρυτανίας!

   Η Στέλλα ζήτησε να μετατεθεί στον νομό Ευρυτανίας, που θεωρείται η κατάρα των εκπαιδευτικών, αφού όλη η περιοχή είναι γεμάτη απομακρυσμένα, ορεινά χωριά. Μόνο ένα χωριό σ’ ολόκληρο τον νομό δε θεωρείται δυσπρόσιτο. Εκείνο ούτε που το κοιτάξαμε. Η Στέλλα ήταν η μόνη νηπιαγωγός στην Ελλάδα που ζήτησε οικειοθελώς να μετατεθεί στην Ευρυτανία! Υπήρχαν είκοσι μία θέσεις για νηπιαγωγούς στον νομό και μαντέψτε… ήταν όλες κενές. Αυτό ήταν σπουδαίο πλεονέκτημα για τη Στέλλα, αφού μπορούσε να επιλέξει όποιο μέρος ήθελε!

   Έτσι, λοιπόν, το καλοκαίρι, στον δρόμο προς το Ιόνιο, αφιερώσαμε τρεις μέρες για να εξερευνήσουμε την υπέροχη Ευρυτανία με τις μοτοσυκλέτες μας. Είχα ήδη εξερευνήσει παλιότερα ένα μεγάλο μέρος της περιοχής, που είχε γίνει μια από τις αγαπημένες μου! Αφού επισκεφτήκαμε κάθε δυσπρόσιτο χωριό με νηπιαγωγείο, αποφασίσαμε να μείνουμε στην όμορφη Φουρνά! Περιβαλλόμασταν από το δεύτερο μεγαλύτερο ελατοδάσος της Ελλάδας και η περιοχή θύμιζε Άλπεις! Φυσικά, υπήρχαν αμέτρητοι χωματόδρομοι και μονοπάτια που χώνονταν στα δάση. Για να πω την αλήθεια, υπήρχαν περισσότεροι χωματόδρομοι παρά ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι! Εκτός αυτού, η Ευρυτανία είναι μια από τις πιο ανεξερεύνητες περιοχές της Ελλάδας, αν όχι η πιο ανεξερεύνητη.

Η πανέμορφη Φουρνά περιβάλλεται από το δεύτερο μεγαλύτερο ελατοδάσος της Ελλάδας!

   Αυτό ήταν το ιδανικότερο περιβάλλον για ‘μας! Τα Σαββατοκύριακα φορτώναμε τις μοτοσυκλέτες μας κι εκδράμαμε! Υπήρχαν τόσες όμορφες διαδρομές και πεζοπορικά μονοπάτια γύρω μας… Περνούσαμε τη νύχτα στο αντίσκηνό μας, βαθιά μέσα στο δάσος κι όταν επιστρέφαμε στο σπίτι μας, ήταν σα να επισκεπτόμασταν κανένα σαλέ στις Άλπεις. Νοικιάζαμε ένα ζεστό, συμπαθητικό σπιτάκι μ’ έναν ωραίο κήπο και πανέμορφη θέα στα βουνά. Και για τους δυο μας εκείνη ήταν η καλύτερη περίοδος που είχαμε περάσει στην Ελλάδα! Ζούσαμε απλοϊκά, μ’ έναν ικανοποιητικό βαθμό ανεξαρτησίας. Δεν υπήρχαν φούρνοι ή μανάβικα στο χωριό μας, οπότε έπρεπε πάντα να διατηρούμε αποθέματα στο σπίτι μας. Ψήναμε ψωμί μόνοι μας, μαθαίναμε πώς να μαζεύουμε και να χρησιμοποιούμε χόρτα και καρπούς του δάσους, φτιάχναμε τις δικές μας μαρμελάδες και τελικά νιώθαμε ότι ποτέ δεν είχαμε περισσότερα!

Τα Σαββατοκύριακα φορτώναμε τις μοτοσυκλέτες μας κι εξερευνούσαμε την πανέμορφη περιοχή μας!

   Αυτό αποτελούσε το ιδανικό περιβάλλον για να γράψω… Κάθε μέρα, ειδικά κατά τη διάρκεια του παγωμένου χειμώνα, επικεντρωνόμουν στο τρίτο μου βιβλίο, που αφορά —σε τι άλλο;— στις περιπέτειές μου στην Αφρική! Προσπαθώ να μοιραστώ το ταξίδι και να μεταφέρω την εικόνα που σχημάτισα από αυτή την τόσο πολύπλοκη και τόσο παρεξηγημένη ήπειρο. Γράφοντας ατελείωτες ώρες καθημερινά, κατάφερα να ολοκληρώσω τη συγγραφή πριν ξεκινήσει η καλοκαιρινή περίοδος του 2017.

Αυτή ήταν η θέα που απολάμβανα από το παράθυρο καθώς έγραφα το τρίτο μου βιβλίο…

Αφού πέρασα ένα ολόκληρο καλοκαίρι εργαζόμενος πάλι ως skipper σε ιστιοφόρα, το 2017 έφτανε στο τέλος του, όταν εγώ ταξίδευα με τον Μπαομπάμπη μου προς την κατάλευκη Ελβετία… Μπήκα στη χώρα μέσω του περάσματος Simplon (2.005 μ.), όπου το θερμόμετρο έδειχνε -7 βαθμούς Κελσίου, ενώ όλα, εκτός από τον δρόμο, ήταν καλυμμένα από το χιόνι. Στη Γενεύη, λοιπόν, ξεχειμωνιάσαμε με την Αγγελική, η οποία εργαζόταν εκεί για μερικούς μήνες. Η Γενεύη είναι αρκετά μικρή πόλη (λίγο μεγαλύτερη από την Πάτρα), οπότε σε συνδυασμό με τη γαλήνη και το πράσινο που έχουν οι βορειοευρωπαϊκές πόλεις, ήταν ένας τόπος που άξιζε να εξερευνήσω για λίγο… Η τοποθεσία της είναι ιδιαίτερα γραφική, στην όχθη της λίμνης Λεμάν, ενώ οι χιονισμένες Άλπεις διακρίνονταν στο βάθος και μας καλούσαν στις πλαγιές τους!

Εξερευνώντας το παραμυθένιο Colmar της Γαλλίας με την Αγγελική!

Όταν είχαμε μερικές ελεύθερες μέρες, εξορμούσαμε με τη μοτοσυκλέτα, ακόμη και μέσα στο καταχείμωνο, για να εξερευνήσουμε την Ελβετία, τις γειτονικές περιοχές της Γαλλίας, αλλά και λίγο από τη Γερμανία. Αυτό ήταν το ιδανικό μέρος για ν’ ασχοληθώ με κάτι που επί χρόνια ονειρευόμουν: το ορειβατικό σκι! Βρήκα τον μεταχειρισμένο εξοπλισμό που χρειαζόμουν κι έζησα άλλο ένα όνειρό μου εξερευνώντας τις χιονισμένες Άλπεις μακριά από τις πολύβουες χιονοδρομικές πίστες. Χωνόμουν στα δάση, ανάμεσα στα φορτωμένα με χιόνι έλατα, ανακάλυπτα κρυστάλλινα ρυάκια, ανέβαινα τις πλαγιές, κατέβαινα τις πλαγιές και χανόμουν μέσα στα ατελείωτα, κατάλευκα τοπία, ακριβώς έτσι όπως ονειρευόμουν!

Απολαμβάνοντας τις θερμές πηγές του ελβετικού Leukerbad ανάμεσα στις χιονισμένες Άλπεις!

Αφού πέρασα άλλο ένα ολόκληρο καλοκαίρι με ιστιοπλοΐα στην Ελλάδα, ήταν ώρα να πάρουμε τα βουνά. Η Ελβετία είναι όμορφη, αλλά, όπως αρκετοί γνωρίζετε, αυτές οι κοινωνίες με τους αυστηρούς νόμους δεν είναι του γούστου μου. Είναι αλήθεια πως όλα εκεί λειτουργούν άψογα, αλλά το τίμημα που πρέπει κανείς να πληρώσει γι’ αυτό, είναι ένα μέρος της ελευθερίας του, όπως είχε γράψει και ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ στο «Κοινωνικό Συμβόλαιο». Όπως πιθανόν να έχετε καταλάβει, ελάχιστα είναι τα προνόμια που εκτιμώ περισσότερο από την ελευθερία μου…

Ο Μπαομπάμπης έφτασε μέχρι τη στάνη του Σμόλικα, στα 1.900 μ. υψόμετρο. Στο βάθος διακρίνεται η κορυφή του βουνού στα 2.637 μ.

Έτσι, λοιπόν, αυτός ο χειμώνας (2018 – 2019) με βρίσκει με την Αγγελική σ’ ένα πανέμορφο, απομονωμένο χωριουδάκι της Ηπείρου, τους Πάδες. Είναι χτισμένο στις πλαγιές του Σμόλικα (2.637 μ.), του δεύτερου ψηλότερου βουνού της Ελλάδας. Ζούμε στα 1.150 μέτρα υψόμετρο, σ’ ένα χωριουδάκι είκοσι ανθρώπων. Νοικιάζουμε ένα υπέροχο σπιτάκι, φτιαγμένο από πέτρα και ξύλο, με θέα πανοραμική, γεμάτη βουνά. Το πευκόδασος γύρω μας είναι μαγευτικό! Η περιοχή αυτή είναι ιδανική για να απολαμβάνουμε τις αγαπημένες μας ασχολίες στη φύση: εκτός δρόμου διαδρομές με τη μοτοσυκλέτα, πεζοπορίες, ορειβατικό σκι, καγιάκ στα ποτάμια και… κάτι άλλο που μόλις μαθαίνω. Αν διαβάσατε το κεφάλαιο από το «27 πανσέληνοι στην Ανατολή» σχετικά με το Νεπάλ, ίσως να θυμάστε ότι είχα ερωτευτεί το αλεξίπτωτο πλαγιάς. Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να μάθω να πετώ! Μόλις ολοκλήρωσα τη βασική εκπαίδευση και απολαμβάνω τις πρώτες μου μοναχικές πτήσεις στην περιοχή. Λατρεύω την αίσθηση που μου προσφέρει η εξερεύνηση της γης από κει ψηλά!

Η χαρά του σκιέρ: να ξεκινά το σκι από την πόρτα του σπιτιού του!

Ένα βίντεο με τα νέα μας από τους Πάδες:

Αυτή είναι η θέα μας από τη σοφίτα!