Christina decided that it is time for her to return to Greece. We always knew that we will travel together for a big part of this trip but not for the whole trip, since the financial factor was setting the limits. Finally, there were various reasons that made Christina to take this decision. The most important reasons were personal ones. We were travelling together for ten months in the hardest part of Africa and we were always complementing each other.

A question that I often hear is if I finally prefer traveling alone. I still have the same opinion that I had when I was traveling solo in Asia. I prefer traveling with my girlfriend. Of course, I had some extra responsibilities and worries but for sure this part of the trip became much more pleasant and more interesting because of Christina.

We, finally, kissed good-bye and Christina rode her motorbike to nearby Lusaka, the capital of Zambia. She is trying there to find a way to ship Leonida to Greece. After that, she is going to fly back to her hometown.

Christina left with Stergios to the neighboring country: Zambia. She wants to fly from there back to Greece…

So, what about the poor lonesome cowboy who was left behind? Even before “mad about Africa” started, I wanted to live for a while in Africa, as I had done in Asia. No matter how detailed somebody travels in a region, he definitely gets a different viewpoint when he lives there for a while. So, I decided that this is the ideal time to take a break and work for sometime. I, finally, became the new waiter at the restaurant of the Greek community in Lubumbashi!

That’s a job that I have done before. Despite that, it was clear from the first day that this is a different story… Almost all of my colleagues are Congolese and this makes a huge difference. All those months that we spent around Africa proved to be an important experience for this job, since the mentality of the Africans was not unknown to me. However, when somebody works with them, he gets to know some details that a traveler, usually, doesn’t know.

Me and some of my colleagues in the restaurant of the Greek community in Lubumbashi!

Even the communication with my colleagues is not always an easy process. Some young undergraduates speak English. With the rest of them, I try to use the minimal French that I learnt while traveling in the francophone Africa and the Swahili that I started learning here. It’s a really simple language and after just one week here, I could already talk in basic Swahili about some simple matters. One month ago, I couldn’t imagine that I will be using in my everyday life the famous phrase: “hakuna matata”! It actually means “no worries, everything is fine”. “The Lion King”, my favorite cartoon, is everywhere around me… Even the most popular beer, which is produced in Lubumbashi, is called “Simba” and it’s logo is the famous lion!

My favorite cartoon is everywhere around me… Even the most popular beer, which is produced in Lubumbashi, is called “Simba”!

When we were entering in Lubumbashi, I couldn’t even imagine that I would become a citizen of this town. However, this is the charm of travelling: the unexpected events. This is the charm of the freedom that somebody gets when he travels without any commitments and without any schedule. A nomad stops wherever he finds a green pasture for his herd and when the time comes, he hits the road again…

   Ήρθε η ώρα για τη Χριστίνα να επιστρέψει στην Ελλάδα. Εξ αρχής είχαμε προγραμματίσει πως θα κάναμε μαζί ένα μεγάλο κομμάτι του ταξιδιού, αλλά όχι όλο, αφού ο οικονομικός παράγοντας έθετε τα όρια. Τελικά υπήρξαν διάφοροι λόγοι για τους οποίους η Χριστίνα αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να επιστρέψει στην Ελλάδα, αλλά οι βασικότεροι ήταν προσωπικοί λόγοι. Δέκα μήνες ταξιδεύαμε μαζί, στο δυσκολότερο κομμάτι της Αφρικής, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο.

   Πολλές φορές δέχομαι την ερώτηση αν τελικά προτιμώ να ταξιδεύω μόνος μου. Παραμένω σταθερός στην άποψη που είχα κι όταν ταξίδευα μονάχος στην Ασία. Προτιμώ να ταξιδεύω με την κοπέλα μου. Σίγουρα είχα περισσότερες ευθύνες και περισσότερες έγνοιες, αλλά αυτό το κομμάτι του ταξιδιού έγινε αναμφισβήτητα πολύ πιο ευχάριστο κι ενδιαφέρον λόγω της Χριστίνας.

   Έτσι αποχαιρετιστήκαμε κι η Χριστίνα καβάλησε τη μοτοσυκλέτα της μέχρι τη γειτονική Lusaka, την πρωτεύουσα της Ζάμπια. Από ‘κει προσπαθεί να βρει τρόπο για να στείλει τη Λέων-είδα στην Ελλάδα και να επιστρέψει η ίδια αεροπορικώς.

Η Χριστίνα αποχώρησε μαζί με το Στέργιο μέχρι τη γειτονική Ζάμπια, για να επιστρέψει από ‘κει στην Ελλάδα αεροπορικώς…

   Όσο για το φτωχό και μόνο καουμπόη που έμεινε πίσω… Πριν ακόμη ξεκινήσει το “mad about Africa”, ήθελα να ζήσω για κάποιο διάστημα στην Αφρική, όπως είχα κάνει και στην Ασία. Όσο ενδελεχώς κι αν ταξιδέψει κανείς σ’ έναν τόπο, σίγουρα βιώνει διαφορετικές καταστάσεις όταν ζήσει για ένα διάστημα εκεί. Έτσι αποφάσισα πως τώρα είναι η ιδανική στιγμή για να κάνω μια στάση και να εργαστώ. Έγινα, λοιπόν, ο νέος σερβιτόρος στο εστιατόριο της ελληνικής κοινότητας του Lubumbashi!

   Παλιά μου τέχνη κόσκινο… Αν και μου ήταν γνωστή αυτή η δουλειά, από την πρώτη μέρα φάνηκε πως βρίσκομαι σ’ ένα διαφορετικό κόσμο. Εδώ σχεδόν όλοι οι συνάδελφοί μου είναι Κονγκολέζοι κι αυτό αλλάζει τα πάντα. Όλοι αυτοί οι μήνες που ταξιδεύαμε στην Αφρική αποδείχτηκαν σπουδαία προϋπηρεσία, αφού η νοοτροπία των Αφρικανών δε μου ήταν άγνωστη. Όταν, όμως, δουλεύει κανείς μαζί τους, μαθαίνει κάποιες ιδιαιτερότητες τις οποίες δε γνωρίζει, συνήθως, ένας ταξιδευτής.

Με μερικούς από τους συναδέλφους μου στο εστιατόριο της ελληνικής κοινότητας του Lubumbashi!

   Ακόμη κι η συνεννόηση με τους συναδέλφούς μου δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση. Κάποιοι νεαροί φοιτητές μιλούν αγγλικά. Με τους υπόλοιπους χρησιμοποιώ τα ελάχιστα γαλλικά που έμαθα όλους αυτούς τους μήνες στη γαλλόφωνη Αφρική, αλλά και τα σουαχίλι που ξεκίνησα να μαθαίνω εδώ. Είναι μια ιδιαίτερα εύκολη γλώσσα και ήδη μετά από μια ‘βδομάδα, άρχισα να συνεννοούμαι στα βασικά θέματα. Πού να φανταζόμουν πριν ένα μήνα πως θα έρθει η ώρα που θα χρησιμοποιώ στην καθημερινότητά μου τη γνωστή έκφραση: “hakuna matata”, που σημαίνει: «όλα καλά, δεν υπάρχει πρόβλημα»! «Ο Βασιλιάς των Λιονταριών», τ’ αγαπημένα μου κινούμενα σχέδια, μ’ ακολουθούν παντού τελικά… Μάλιστα, η πιο διάσημη μπύρα που παράγεται στο Lubumbashi λέγεται “Simba” κι έχει σήμα το γνωστό μας λιονταράκι!

Παντού μ’ ακολουθούν τ’ αγαπημένα μου κινούμενα σχέδια… Ακόμη κι η δημοφιλέστερη μπύρα που παράγεται στο Lubumbashi ονομάζεται Simba!

   Όταν μπαίναμε στο Lubumbashi, ούτε που φανταζόμουν πως θα γινόμουν κάτοικος αυτής της πόλης… Αυτή είναι η μαγεία του ταξιδιού, όμως: το απρόοπτο. Αυτή είναι η μαγεία της ελευθερίας που κερδίζει κανείς όταν ταξιδεύει χωρίς υποχρεώσεις και χωρίς πρόγραμμα. Ένας νομάς σταματά όπου βρει χορταράκι για τα ζώα του κι όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, συνεχίζει γι’ άλλους τόπους…