The trail through which we crossed the border of Guinea-Bissau and entered Guinea led us to the bank of a wide river. This was the case three times during our savannah crossing. Usually, there would be a wooden raft on which we could load the motorbikes and reach the other side of the river. In one occasion, though, the raft was out of order, so we had to load carefully the motorcycles on a pirogue one by one and cross the river paddling. After having ridden almost 30 kilometers (19 miles) inside the country, we arrived at a village where two police officers stamped our passports.

After so many streams that we had to cross, Christina was quite at home in riding through them!

   Christina’s motorcycle started to stall again. It reached a point that it could not even move. I thought it was a fuel problem. I evacuated the carburetor’s float chamber and engaged the electric starter while keeping the fuel petcocks turned off, in an attempt to clear the carburetor. This didn’t help. When the things got worse, it was clear that the engine would stop by the moment we put it in a gear. That was the sign I was looking for! I immediately realized that it was an electric malfunction and the usual suspect was no other but the sidestand sensor. As soon as I short-circuited it with a piece of metal wire, the motorcycle was finally working again, as good as new! Christina was having a hard time for two days in a row, crossing rivers and deep water pits on a motorcycle that would stall every now and then. Especially when the water was deep enough to cover the whole engine, then it was definitely a problem.

It was by the impressive Kambadaga Waterfalls where we discovered one of the most amazing spots we have ever wild camped at!

   As if this was not enough, Christina had her rear tyre punctured by a nail for third time! Sometimes one problem follows another and everything happens in the middle of nowhere. However, we keep cool no matter what! Wherever we are, we have the proper gear to fix any problem, one at a time.

We had a punctured tyre for the sixth time in all, having ridden 20,000 km (12,428 miles)… Bloody nails!

   This six-day rambling through dirt roads and trails in the savannah was amazing! It gave us the opportunity, not only to enjoy isolated places in this amazing landscape, but also to meet wonderful people who live in huts all over the countryside, almost the same way as their ancestors did ages ago.

In these areas roofs come really low in order to shade properly the interior of the hut.

   In Labé, the first town where we stayed, we were hosted by Julie, a French girl working in Guinea for almost two years. She has a housemate, Aïscha, a Guinean girl full of energy who never stops laughing! They were both quite stunned when they first saw us, as our skin and clothes were covered in red dust! We used to bathe in rivers whenever we had such a luxury available but one day on these dirt tracks was enough to turn us red again… Thank God there was a well in the courtyard outside the house, so we had plenty of water (cold of course) to take a bath and wash our clothes. Labé is one of the most organized cities in the country, so there was even electricity during the night for a few hours!

The kids we came across in the villages were adorable!

   It was New Year’s Eve when we went shopping through the busy market of the town, in order to prepare a Greek dish for the festive dinner. Christina worked her magic once more and made some kind of moussaka. It left both the Guinean and the French friends of Julie’s, with whom we celebrated New Year’s Eve, with their mouth open! It was impossible to find any minced meat or make béchamel, so instead we used tiny pieces of meat and instead of béchamel, we made purée of potatoes and sweet potatoes mixed with milk and nutmeg! Of course we didn’t have an oven, but with a gas stove after five hours dinner was ready.

Fouta Djalon region is famous for the typical indigo cloths, tailored by men and dyed by women, using the tropical plant Indigofera tinctoria.

   The next day, being a holiday for everyone, we went for a two-day excursion up to the north of the country along with Julie and her Guinean friend, Lamine. We visited the mountainous region of Mali-Yemberem by the border with Senegal. The area of Fouta Djalon is very mountainous, therefore blessed with a lovely, cool climate, which we had really missed as much as the mountains themselves! It was like a dream, us sitting around the fire, outside the huts where we spent the night, listening to stories narrated by our elder host and gazing the innumerous stars of the African sky…

With the Quran by hand…

   We would definitely spend a few more days in the stunning and special region of Fouta Djalon. We made more than a few excursions on our motorcycles, as well as some short hiking, in order to explore picturesque settlements and impressive waterfalls that the forests of the region thrive with. With so many rivers around, we could find amazing spots to wild camp!

Dittin Waterfall reaches 80 m (262 ft.) height and is one of the tallest in Guinea!

   Unfortunately, it was time for us to leave the mountains and cross the country’s savannah. Luckily, we knew that we would find some more mountains in the south when we would explore the Forest Region. At some point we left the main dirt road in order to lose ourselves (literally!) through the paths, trying to find the settlement of Koladou, deep into the tropical forest. We spent the night there and we met almost every friendly peasant of this settlement! We sat in the middle of the village, outside some huts, trying to describe Greece to the locals, while they would talk about their everyday life. Over the nearby river we saw a vine bridge for the first time, built traditionally out of natural materials! Instead of wire ropes they use vines and instead of metal sheets to step on, they use bamboos and other tree branches.

Indiana Jones and the Temple of Doom!

   Reaching the border with Ivory Coast, we passed through an amazing forest of bamboos. It was the first time we laid eyes on something like this! We could never imagine how high this plant could be. After quite a few hours of nice riding through the dirt tracks of the Forest Region, we arrived outside a hut where we had our passports stamped, leaving behind us a country that undoubtedly became our favorite amongst the ones we have visited in the African continent so far. We always met people smiling, joyful and open-hearted, while the mountainous scenery, rare as it is in this continent, was something we had really missed. In Guinea, like in Mauritania, we crossed the country covering more kilometers in off-road riding than on tarmac. What a thrill…

Our overnight stay at the settlement of Koladou will stay in our heart thanks to its wonderful people…

Here you can watch the video about our adventures in Guinea (with English subtitles):

Soundtracks (music of Guinea):
Mory Kanté – Nafiya
Mory Kanté – Diananko
Mory Kanté – Sabou
Mory Kanté – Djou
Mory Kanté – Loniya
Famoudou Konate – Damba

   Το μονοπάτι μέσω του οποίου περάσαμε τα σύνορα της Γουινέας-Μπισάου και μπήκαμε στη Γουινέα, μας οδήγησε στην όχθη ενός μεγάλου ποταμού. Αυτό συνέβη τρεις φορές όσες μέρες διασχίζαμε τη σαβάνα. Συνήθως υπήρχε μια ξύλινη σχεδία, όπου φορτώναμε τις μοτοσυκλέτες και περνούσαμε στην απέναντι όχθη. Σε μια περίπτωση, όμως, η σχεδία ήταν χαλασμένη κι έτσι φορτώσαμε προσεκτικά τις μοτοσυκλέτες μας μία προς μία σ’ ένα κανό και περάσαμε κωπηλατώντας. Μετά από περίπου 30 χιλιόμετρα μέσα στη χώρα, φτάσαμε σ’ ένα χωριό όπου δυο αστυνομικοί μας σφράγισαν τα διαβατήρια.

Μετά από τόσα ποταμάκια που διασχίσαμε, τον πήρε τον αέρα η Χριστίνα!

   Η μοτοσυκλέτα της Χριστίνας άρχισε να κάνει διακοπές πάλι. Έφτασε σε σημείο να μη μπορεί να κάνει βήμα. Νόμιζα πως είναι πρόβλημα τροφοδοσίας βενζίνης. Άδειασα το καζανάκι του καρμπιρατέρ, πατούσα τη μίζα με κλειστά τα ρακόρ της βενζίνης, μήπως καθαρίσει το καρμπιρατέρ, αλλά δε βοήθησε. Όταν η κατάσταση χειροτέρεψε, ήταν πια φανερό πως ο κινητήρας έσβηνε μόλις βάζαμε ταχύτητα. Αυτό ήταν το σημάδι που ήθελα να δω! Αμέσως κατάλαβα πως το πρόβλημα είναι ηλεκτρικό κι ο συνήθης ύποπτος ήταν ο αισθητήρας του πλαγιοστάτη. Τον βραχυκύκλωσα μ’ ένα κομμάτι σύρμα κι επιτέλους η μοτοσυκλέτα λειτουργούσε και πάλι άψογα! Δυο μέρες παιδευόταν η Χριστίνα και διέσχιζε τα ποτάμια και τους βαθιούς νερόλακκους με μια μοτοσυκλέτα που έσβηνε κάθε λίγο. Ειδικά όταν έσβηνε μέσα σε νερό που κάλυπτε όλο τον κινητήρα, ήταν πρόβλημα.

Δίπλα στους εντυπωσιακούς Καταρράκτες Kambadaga ανακαλύψαμε ένα από τα ομορφότερα μέρη όπου έχουμε κατασκηνώσει!

   Σα να μην έφτανε αυτό, τρύπησε για τρίτη φορά η πισινή σαμπρέλα λόγω καρφιού. Μερικές φορές το ένα πρόβλημα ακολουθεί το άλλο και συμβαίνουν όλα μαζί στη μέση του πουθενά. Δε μασάμε όμως! Όπου και να βρισκόμαστε, έχουμε τον εξοπλισμό για να λύσουμε τα προβλήματα ένα προς ένα.

Έκτη φορά συνολικά που μας τρυπά λάστιχο μέσα σε 20.000 χλμ… Άτιμα καρφιά!

   Αυτή η εξαήμερη περιπλάνηση στους χωματόδρομους και τα μονοπάτια της σαβάνας ήταν καταπληκτική! Μας έδωσε την ευκαιρία όχι μόνο ν’ απολαύσουμε τις απομονωμένες αυτές γωνιές της φύσης, αλλά και να γνωρίσουμε τους υπέροχους ανθρώπους που ζουν στις καλύβες της επαρχίας όπως σχεδόν ζούσαν εκεί κι οι πρόγονοί τους αρκετούς αιώνες πριν.

Σ’ αυτές τις περιοχές οι στέγες κατεβαίνουν χαμηλά, για να προσφέρουν σκιά στις καλύβες.

   Στο Labé, την πρώτη πόλη της χώρας όπου μείναμε, μας φιλοξένησε η Τζούλι, μια Γαλλίδα που εργάζεται στη Γουινέα τα τελευταία δυο χρόνια περίπου. Συγκατοικεί με την Αΐσα, μια Γουινέζα με απίστευτη ενέργεια, που δε σταματά να γελά! Τρόμαξαν οι άνθρωποι όταν μας πρωτοείδαν με τόσο χώμα που είχαμε πάνω στα ρούχα και το δέρμα μας! Λουζόμασταν στα ποτάμια, όταν είχαμε αυτή την πολυτέλεια, αλλά μια μέρα στους κόκκινους χωματόδρομους ήταν αρκετή για να γίνουμε πάλι χάλια… Ευτυχώς το σπίτι είχε πηγάδι στην αυλή, οπότε είχαμε άφθονο νερό (κρύο φυσικά) για να λουστούμε και να πλύνουμε όλα μας τα ρούχα. Το Labé είναι από τις καλά οργανωμένες πόλεις της χώρας, οπότε το βράδυ έχει και ηλεκτρικό ρεύμα για μερικές ώρες!

Τα παιδιά που συναντούσαμε στα χωριά ήταν αξιολάτρευτα!

   Ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς όταν πήγαμε να ψωνίσουμε στο πολύβουο παζάρι της πόλης, ώστε να μαγειρέψουμε μια ελληνική σπεσιαλιτέ για το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι. Η Χριστίνα έκανε πάλι τα μαγικά της κι έφτιαξε κάτι σα μουσακά, που ξετρέλανε τους Γουινέζους, αλλά και τους Γάλλους φίλους της Τζούλι με τους οποίους αλλάξαμε χρονιά! Ήταν αδύνατο να βρούμε κιμά και μπεσαμέλ, οπότε χρησιμοποιήσαμε μικρά κομμάτια κρέατος κι αντί για μπεσαμέλ βάλαμε πουρέ από πατάτες και γλυκοπατάτες μαζί με γάλα και μοσχοκάρυδο! Βέβαια, δεν είχαμε φούρνο στη διάθεσή μας, αλλά με μια εστία υγραερίου το φαγητό ήταν έτοιμο μετά από πέντε ώρες.

Η περιοχή Fouta Djalon φημίζεται για τα χαρακτηριστικά λουλακί υφάσματα που ράβουν οι άντρες και βάφουν οι γυναίκες χρησιμοποιώντας το τροπικό φυτό ινδικόν.

   Την επόμενη μέρα, μια κι ήταν αργία, πήγαμε μια διήμερη εκδρομή στα βόρεια της χώρας μαζί με την Τζούλι κι ένα Γουινέζο φίλο της, το Λαμίν. Επισκεφτήκαμε τα βουνά γύρω από το Mali-Yemberem, δίπλα στα σύνορα με τη Σενεγάλη. Η περιοχή Fouta Djalon της Γουινέας είναι ορεινή, οπότε είναι ευλογημένη με μια υπέροχη δροσιά, που μας είχε λείψει όσο κι η θέα των βουνών! Ήταν ονειρικό να καθόμαστε γύρω από τη φωτιά, έξω από τις πήλινες καλύβες όπου μέναμε, ακούγοντας τις ιστορίες που μας έλεγε ο ηλικιωμένος οικοδεσπότης μας και χαζεύοντας τ’ αμέτρητα αστέρια του αφρικανικού ουρανού…

Με το κοράνι στο χέρι…

   Αναμφισβήτητα θέλαμε ν’ αφιερώσουμε αρκετές μέρες στην πανέμορφη κι ιδιαίτερη περιοχή Fouta Djalon. Κάναμε αρκετές εξορμήσεις με τις μοτοσυκλέτες μας, αλλά και σύντομες πεζοπορίες, για να εξερευνήσουμε γραφικούς οικισμούς κι εντυπωσιακούς καταρράκτες που αφθονούν στα δάση της περιοχής. Με τόσα ποτάμια τριγύρω, βρίσκαμε καταπληκτικά μέρη για ελεύθερη κατασκήνωση!

Ο Καταρράκτης του Dittin πέφτει από τα 80 μ. ύψος κι είναι από τους ψηλότερους της Γουινέας!

   Δυστυχώς, ήρθε η ώρα που κατεβήκαμε απ’ τα βουνά, για να διασχίσουμε τη σαβάνα της χώρας. Ευτυχώς, όμως, ξέραμε πως στα νότια θα ξανανέβουμε στα βουνά και θα εξερευνήσουμε την καταπράσινη Forest Region. Σε κάποιο σημείο αφήσαμε τον κεντρικό χωματόδρομο και χαθήκαμε (κυριολεκτικά!) με τις μοτοσυκλέτες μας στα μονοπάτια στην προσπάθειά μας να βρούμε τον οικισμό Koladou μέσα στα βάθη του τροπικού δάσους. Διανυκτερεύσαμε εκεί και γνωρίσαμε όλους τους φιλικούς χωρικούς! Κάτσαμε στο κέντρο του οικισμού, έξω από κάποιες καλύβες και προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε στους ντόπιους πώς είναι η Ελλάδα, ενώ κι αυτοί μας μιλούσαν για τη ζωή τους εκεί. Στο γειτονικό ποτάμι είδαμε για πρώτη φορά πεζογέφυρα κατασκευασμένη παραδοσιακά από φυσικά υλικά! Αντί για συρματόσχοινα χρησιμοποιούν αναρριχητικά φυτά, ενώ αντί για λαμαρίνες στο πάτωμα χρησιμοποιούν μπαμπού και κλαδιά από άλλα δέντρα.

Ο Ιντιάνα Τζόουνς και Ο Ναός του Χαμένου Θησαυρού!

   Πλησιάζοντας στα σύνορα με την Ακτή Ελεφαντοστού διασχίσαμε ένα εντυπωσιακό δάσος από μπαμπού. Πρώτη φορά βλέπαμε κάτι τέτοιο! Δε μπορούσαμε να φανταστούμε πόσο ψηλό είναι αυτό το δέντρο. Μετά από αρκετές ώρες όμορφης περιπλάνησης στους χωματόδρομους της Forest Region, βρήκαμε μια καλύβα όπου μας σφράγισαν τα διαβατήρια κι αφήσαμε πίσω τη χώρα που αναμφισβήτητα έγινε η αγαπημένη μας ανάμεσα σ’ αυτές που έχουμε επισκεφτεί μέχρι τώρα στην αφρικανική ήπειρο. Οι άνθρωποι που συναντούσαμε ήταν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, ανοιχτοί και κεφάτοι, ενώ τ’ ορεινό τοπίο είναι κάτι σπάνιο στην ήπειρο και μας είχε λείψει ιδιαίτερα. Στη Γουινέα, όπως και στη Μαυριτανία, διασχίσαμε τη χώρα καλύπτοντας περισσότερα χιλιόμετρα σ’ εκτός δρόμου διαδρομές, παρά σε άσφαλτο. Ήταν μαγεία…

Η διαμονή μας στον οικισμό Koladou θα μας μείνει αξέχαστη χάρη στους υπέροχους κατοίκους του…

Εδώ μπορείτε να δείτε το βίντεο απ’ τις περιπέτειές μας στη Γουινέα:

Soundtracks (μουσική της Γουινέας):
Mory Kanté – Nafiya
Mory Kanté – Diananko
Mory Kanté – Sabou
Mory Kanté – Djou
Mory Kanté – Loniya
Famoudou Konate – Damba