When somebody enters Sudan from Ethiopia, he immediately notices the difference… The roads are empty of people and animals which makes driving a piece of cake. The landscape is not mountainous and the road consists of endless straight lines. That means we could ride longer in a day’s time, so we reached Khartoum in a couple of days.

Animal market in Omdurman

   Some say Khartoum is the Dubai of Africa. The last decade it’s booming and skyscrapers form the skyline. However, in places like Omdurman or Tuti Island, at the confluence of the White Nile and the Blue Nile, it feels like a large village. That was a great introduction for us in the Sudanese culture. It feels like a mesmerizing medley of Arabic and African culture. That was noticeable on the cuisine too… Everyday was a feast with shawarma (similar to gyros or döner kebab), falafel, grilled meat or beans! Fresh juice was available everywhere to cool us down.

Stalls serving fresh juice are common in Sudan… That was mango!

   Leaving the capital, we took the road heading north. We first visited a couple of Kushite temples in the ancient Kingdom of Meroë. That was my first sight of the grand temples dedicated to ancient Egyptian or Kushite gods. I was astonished by them and their isolation in the middle of the desert was only adding to the charm.

The Kushite temple in Naqa, part of the ancient Kingdom of Meroë, was dedicated to the Egyptian god Amun.

   Most people link pyramids to Egypt but actually, many more pyramids have been found in Sudan! They were constructed there from 720 BC to 350 AD. They are not as grand as their Egyptian counterparts but their isolation is what makes them special. While the sun was getting lower on the horizon, we were exploring the Pyramids of Meroë without any other visitor on sight. Wild camping in the desert next to the pyramids was a memorable experience under the full moon’s light!

Pyramids were not built only in Egypt. Actually, many more have been found in Sudan, the most famous being in Meroë!

   After admiring the old, colonial architecture of Atbara, we headed west leaving the Nile behind us for a while. The Holy Mountain of Sudan, Jebel Barkal, is situated in Karima. The country’s most well-preserved pyramids are located there since the 3rd century BC. The neighbouring village of El Kurru hosts some impressive ancient royal tombs. That was the best spot for us to wild camp on the riverbank and enjoy a peaceful night next to the Nile!

The ancient Tomb of King Tantamani in El Kurru

   We made a loop to visit Old Dongola, an abandoned settlement on a beautiful riverside spot which was inhabited from the 7th to the 14th century AD. Some pillars, mud brick mausoleums and houses are still standing on the sand. There was nobody around and that added to the feel of exploration in such a remote place!

The sandstorm had brought a lot of sand on the road to Old Dongola.

   We were hosted by a Sudanese family in the modern town of Dongola. They treated us like kings and when we tried to cause less troubles to them, the wife seriously said that according to the Sudanese culture, they must treat their guests with food, let them wash and offer them a good rest. They made us remember the hospitality of Asians…

Even when you ask for directions, you provoke the ancient hospitality traditions of Sudanese people. A hearty breakfast has to be provided on the field: pasta, potatoes, broad beans, tomato salad, bread, dates and tea.

   That was where Konstantina bid me farewell and made her way to Khartoum in order to fly back to Greece. I went on with my journey heading north to Kerma. That’s where the Western Deffufa is situated. It is considered one of the largest and oldest manmade structures in Africa! It used to be a mud brick temple on top of which ceremonies were held.

The Mausoleum of Sheikh Idris in the village of Quikkah

   The little used road through the desert soon took me to Wadi Halfa, a town close to the Egyptian border. Unfortunately, our visas did not allow us to stay more than two weeks in Sudan. However, we enjoyed a lot this country and the most important reason for this was its inhabitants. We were considering Guineans the most friendly nation in Africa but Sudanese set a whole new standard! I knew everything would be different and much harder once I would try to cross the border into Egypt but I had to keep riding…

I had heard about it but now I have no doubt… Sudanese make by far the most hospitable nation in Africa!

You can check out the map with more photos and reports at: Live Trip Traveller

   Όταν κάποιος μπαίνει στο Σουδάν από την Αιθιοπία, αμέσως καταλαβαίνει τη διαφορά… Οι δρόμοι είναι άδειοι. Δεν έχουν ούτε κόσμο ούτε ζώα, πράγμα που κάνει την οδήγηση παιχνιδάκι. Το τοπίο δεν είναι ορεινό και οι δρόμοι αποτελούνται από ατελείωτες ευθείες. Αυτό σημαίνει πως μπορούσαμε να καλύψουμε μεγαλύτερη απόσταση σε μια μέρα, οπότε φτάσαμε στο Χαρτούμ σε δυο μέρες.

Ζωοπάζαρο στο Omdurman

   Λέγεται πως το Χαρτούμ είναι το Ντουμπάι της Αφρικής. Την τελευταία δεκαετία αναπτύσσεται ταχέως και ουρανοξύστες ξεπηδούν από παντού. Παρόλ’ αυτά, μέρη όπως το Omdurman ή το Νησί Tuti, στη συμβολή του Λευκού και του Γαλάζιου Νείλου, δίνουν την αίσθηση ενός μεγάλου χωριού. Αυτή ήταν μια πολύ καλή εισαγωγή για ‘μας στη σουδανική κουλτούρα. Αποτελεί ένα ενδιαφέρον συνονθύλευμα αραβικής και αφρικανικής κουλτούρας. Αυτό ήταν εμφανές και στην κουζίνα… Κάθε μέρα το γιορτάζαμε με γύρους, φαλάφελ, ψητά κρέατα ή κουκιά! Φρέσκοι, φυσικοί χυμοί διατίθεντο παντού για να μας δροσίσουν.

Μαγαζάκια που στύβουν φρέσκους χυμούς είναι συνηθισμένα στο Σουδάν… Αυτό ήταν μάνγκο!

   Φεύγοντας απ’ την πρωτεύουσα, πήραμε το δρόμο προς τα βόρεια. Αρχικά επισκεφτήκαμε δυο κουσιτικούς ναούς στο αρχαίο Βασίλειο της Μερόης. Εκεί είδα για πρώτη φορά τους μεγαλοπρεπείς ναούς που ήταν αφιερωμένοι σε αρχαίες αιγυπτιακές ή κουσιτικές θεότητες. Οι ναοί με άφησαν άφωνο, ενώ οι απομακρυσμένες τοποθεσίες μέσα στην έρημο, έκαναν την εμπειρία ακόμη πιο μαγευτική.

Ο κουσιτικός ναός στη Naqa, που ήταν μέρος του αρχαίου Βασιλείου της Μερόης, ήταν αφιερωμένος στην αιγυπτιακή θεότητα του Άμωνα.

   Οι περισσότεροι συνδέουν στο μυαλό τους τις πυραμίδες με την Αίγυπτο. Ωστόσο, πολύ περισσότερες πυραμίδες έχουν βρεθεί στο Σουδάν! Εκεί χτίζονταν από το 720 π.Χ. έως το 350 μ.Χ.. Δεν είναι τόσο μεγαλοπρεπείς όσο οι αντίστοιχες αιγυπτιακές, αλλά τ’ απομονωμένα τοπία είναι που τις κάνουν ιδιαίτερες. Καθώς ο ήλιος βασίλευε, εξερευνούσαμε τις Πυραμίδες της Μερόης χωρίς να υπάρχει τουρίστας στον ορίζοντα. Το πιο μαγευτικό, όμως, ήταν η ελεύθερη κατασκήνωση δίπλα στις πυραμίδες, που λούζονταν με το φως ενός ολόγιομου φεγγαριού!

Πυραμίδες δε χτίζονταν μόνο στην Αίγυπτο. Η αλήθεια είναι πως πολύ περισσότερες έχουν βρεθεί στο Σουδάν! Οι πιο φημισμένες είναι αυτές της Μερόης.

   Αφού θαυμάσαμε την παλιά, αποικιοκρατική αρχιτεκτονική της Atbara, κατευθυνθήκαμε δυτικά αφήνοντας για λίγο πίσω μας το Νείλο. Το Άγιον Όρος του Σουδάν, το Jebel Barkal, βρίσκεται στην Karima. Εκεί σώζονται και οι πιο άρτιες πυραμίδες, από τον 3^ο αιώνα π.Χ.. Στο γειτονικό χωριό El Kurru επισκεφτήκαμε κάποιους εντυπωσιακούς βασιλικούς τάφους. Εκεί ήταν και το ιδανικό μέρος για να κατασκηνώσουμε στην όχθη του Νείλου και ν’ απολαύσουμε μια ωραία βραδιά δίπλα στο ποτάμι!

Ο αρχαίος Τάφος του Βασιλιά Τεμένθη στο El Kurru

   Κάναμε έναν κύκλο για να επισκεφτούμε την Παλιά Dongola, έναν εγκαταλειμμένο οικισμό σ’ ένα όμορφο, παραποτάμιο μέρος που κατοικούνταν από τον 7^ο έως το 14^ο αιώνα μ.Χ.. Κάποιες κολόνες, πλίνθινα μαυσωλεία και σπίτια στέκουν ακόμη στην άμμο. Δεν υπήρχε ψυχή τριγύρω κι αυτό έκανε την εξερεύνηση ακόμη πιο ενδιαφέρουσα!

Η αμμοθύελλα έφερε αρκετή άμμο στο δρόμο προς την Παλιά Dongola.

   Στη νέα πόλη της Dongola φιλοξενηθήκαμε από μια σουδανική οικογένεια. Μας είχαν σα βασιλιάδες! Όταν προσπαθήσαμε να μην τους βάλουμε σε κόπο, η γυναίκα μας είπε σοβαρή πως σύμφωνα με τη σουδανική κουλτούρα, πρέπει να ταΐσουν τους μουσαφίρηδες, να τους ετοιμάσουν το μπάνιο και να τους προσφέρουν ένα μέρος για να ξεκουραστούν. Μας έκαναν να θυμηθούμε τη φιλοξενία των Ασιατών…

Ακόμα κι όταν κανείς ρωτά για κατευθύνσεις, προκαλεί τις αρχαίες παραδόσεις φιλοξενίας των Σουδανών. Ένα πλούσιο πρωινό σερβιρίστηκε στο χωράφι: μακαρόνια, πατάτες, κουκιά, ντοματοσαλάτα, ψωμί, χουρμάδες και τσάι.

   Εκεί η Κωνσταντίνα με αποχαιρέτησε κι έφυγε προς το Χαρτούμ, για να πετάξει πίσω στην Ελλάδα. Εγώ συνέχισα το ταξίδι μου βόρεια προς την Kerma, όπου βρίσκεται η Δυτική Deffufa. Θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα ανθρώπινα κατασκευάσματα στην Αφρική! Ήταν ένας πλινθόκτιστος ναός πάνω στον οποίο γίνονταν τελετές.

Το Μαυσωλείο του Σεΐχη Ίντρις στο χωριό Quikkah

   Ο ήσυχος δρόμος που διασχίζει την έρημο, με οδήγησε στη Wadi Halfa, μια κωμόπολη κοντά στα αιγυπτιακά σύνορα. Δυστυχώς, η βίζα μας δε μας επέτρεπε να μείνουμε στο Σουδάν περισσότερο από δυο ‘βδομάδες. Όπως και να ‘χει, απολαύσαμε ιδιαίτερα αυτήν τη χώρα κι ο σημαντικότερος λόγος γι’ αυτό ήταν οι κάτοικοί της. Θεωρούσαμε τους Γουινέζους το φιλικότερο λαό στην Αφρική, αλλά οι Σουδανοί φτάνουν σε άλλο επίπεδο! Ήξερα πως όλα θ’ άλλαζαν και θα γίνονταν πιο δύσκολα όταν θα περνούσα τα σύνορα της Αιγύπτου, αλλά έπρεπε να συνεχίσω…

Το είχα ακούσει, αλλά τώρα δεν έχω καμιά αμφιβολία… Οι Σουδανοί είναι μακράν ο πιο φιλόξενος λαός στην Αφρική!

Μπορείτε να δείτε το χάρτη με περισσότερες φωτογραφίες και ανταποκρίσεις στο: Live Trip Traveller